Awarie przemysłowe - Porównanie Dyrektywy Seveso II i Dyrektywy Seveso III. Dostęp do informacji i poufność

Artykuł 22 wprowadza nowe zasady dotyczące poufności na podstawie dyrektywy 2003/4/WE wdrażającej przepisy Konwencji z Aarhus w sprawie publicznego dostępu do informacji dotyczących środowiska. Na mocy tego artykułu państwa członkowskie zostały zobligowane do zobowiązania władzy właściwej (właściwego organu) do udostępniania wszelkich informacji przez niego posiadanych na mocy niniejszej dyrektywy wszystkim osobom fizycznym i prawnym, które się o to zwrócą zgodnie z dyrektywą 2003/4/WE. Zapis tego ustępu został jednak bardzo poważnie ograniczony ustępem drugim i trzecim, które umożliwiają władzy właściwej odmowę ujawnienia lub ograniczenia zakresu ujawnienia jakichkolwiek informacji wymaganych na mocy niniejszej dyrektywy, w tym również informacji określonych w artykule 14 Dyrektywy Seveso III – Informowania społeczności. Warunkiem jest jednak spełnienie wymagań określonych w artykule 4 dyrektywy 2003/4/WE [12]:

Artykuł 4 dyrektywy 2003/4/WE
Wyjątki

1. Państwa Członkowskie mogą zdecydować o odmowie udostępnienia informacji o środowisku, jeśli:

organ władzy publicznej, do którego skierowany jest wniosek, nie posiada informacji będących przedmiotem wniosku, ani żadna inna osoba nie dysponuje nimi w jego imieniu. W przypadku jeśli organ władzy publicznej wie, że informacje będące przedmiotem wniosku znajdują się w posiadaniu innego organu władzy publicznej lub inna osoba dysponuje nimi w imieniu tego organu, bez zbędnej zwłoki przekazuje wniosek temu organowi władzy publicznej i informuje o tym wnioskodawcę lub przekazuje wnioskodawcy informację o istnieniu organu władzy publicznej, do którego, w jego przekonaniu, można zwrócić się po informację będącą przedmiotem wniosku;
wniosek jest wyraźnie nieuzasadniony;
wniosek jest sformułowany zbyt ogólnie, biorąc pod uwagę postanowienia art. 3 ust. 3 (prośba o doprecyzowanie informacji – przypis autora);
wniosek dotyczy materiału będącego w trakcie opracowywania lub nieukończonych dokumentów lub danych;
wniosek dotyczy materiałów przeznaczonych do wewnętrznego komunikowania się, przy czym należy uwzględnić publiczny interes ujawnienia informacji.

W przypadku odmowy udostępnienia informacji będącej przedmiotem wniosku dotyczącego materiału w trakcie opracowywania, organ władzy publicznej podaje nazwę organu, który przygotowuje ten materiał oraz informacje o przewidywanym terminie ukończenia prac.

2. Państwa Członkowskie mogą zdecydować o odmowie udostępnienia informacji o środowisku, jeśli ujawnienie takich informacji negatywnie wpłynie na:

poufność działań organów władzy publicznej, jeśli jest ona prawnie przewidziana;
stosunki międzynarodowe, bezpieczeństwo publiczne lub obronę narodową;
toczące się postępowanie sądowe, szanse jakiejkolwiek osoby na sprawiedliwy proces lub zdolność organu władzy publicznej do prowadzenia dochodzenia karnego lub dyscyplinarnego;
poufność informacji handlowych lub przemysłowych, jeśli jest ona przewidziana prawem krajowym lub wspólnotowym w celu ochrony prawnie uzasadnionych interesów, w tym interesu publicznego w zakresie zachowania poufności danych statystycznych oraz tajemnicy podatkowej;
prawa własności intelektualnej;
poufność danych osobowych i/lub akt dotyczących osób fizycznych, które nie wyraziły zgody na publiczne ujawnienie tych informacji, jeśli taka poufność jest przewidziana prawem krajowym lub wspólnotowym;
interesy lub ochronę jakiejkolwiek osoby, która informacje będące przedmiotem wniosku dostarczyła dobrowolnie, nie mając obowiązku dostarczenia tych informacji i nie mogąc być takim obowiązkiem obarczona, chyba że wyraziła ona zgodę na ich ujawnienie;
ochronę środowiska, którego informacje dotyczą, takiego jak teren występowania rzadkiego gatunku.

Podstawy do odmowy udostępnienia informacji, o których mowa w ust. 1 i 2 są interpretowane zawężająco, przy uwzględnieniu publicznego interesu ujawnienia informacji w konkretnym przypadku. W każdym przypadku publiczny interes ujawnienia informacji jest porównywany z interesem dyktującym odmowę ich udostępnienia. Państwa Członkowskie nie mogą na mocy ust. 2 lit. a), d), f), g) i h) zdecydować o odmowie udostępnienia informacji, jeśli dotyczą one emisji do środowiska.

W tych ramach oraz dla celów stosowania lit. f) Państwa Członkowskie zapewniają przestrzeganie wymagań dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (1).

3. Jeśli Państwo Członkowskie ustanowi wyjątki, może sporządzić publicznie dostępny wykaz kryteriów, na podstawie których odnośne organy władzy publicznej będą mogły podejmować decyzje dotyczące wniosków.

4. Informacje o środowisku będące w posiadaniu organów władzy publicznej lub dla nich przeznaczone, które są przedmiotem wniosku, są udostępniane częściowo, jeśli z całości tych informacji można wydzielić informacje, do których stosuje się postanowienia ust. 1 lit. d) i e) oraz ust. 2.

5. O odmowie udostępnienia całości lub części informacji będących przedmiotem wniosku wnioskodawca jest informowany pisemnie lub drogą elektroniczną, jeśli wniosek został przedłożony na piśmie lub jeśli wnioskodawca wyraził takie życzenie, w terminie określonym w art. 3 ust. 2 lit. a) lub, w danym przypadku, w lit. b). Zawiadomienie zawiera powody odmowy oraz informuje o procedurze odwoławczej ustanowionej zgodnie z art. 6.

Na ten właśnie artykuł dyrektywy 2003/4/WE może również powołać się prowadzący zakład i zażądać, aby władza właściwa nie udostępniała pewnych części Raportu o bezpieczeństwie lub wykazu substancji niebezpiecznych, jeżeli oczywiście takie żądanie jest uzasadnione tym artykułem. Jak również, na podstawie tych samych przesłanek, władza właściwa może również postanowić, że niektóre części Raportu o bezpieczeństwie lub wykazu nie zostaną ujawnione. W takim przypadku władza właściwa wydaje zgodę i prowadzący zakład przedkłada raport lub wykaz niezawierający tych fragmentów. Zagadnienia te zostały również omówione w zakładce dotyczącej informowania społeczności.