1. Artykuł 12

Sporządzenie planów operacyjno-ratowniczych, w przepisach ustanowionych Dyrektywą Seveso III, podobnie jak w przypadku Dyrektywy Seveso II, dotyczy tylko zakładów o dużym ryzyku. Wewnętrzne plany operacyjno-ratownicze przygotowuje prowadzący zakład dużego ryzyka, i on także dostarcza właściwym władzom informacji niezbędnych do przygotowania Zewnętrznych planów operacyjno-ratowniczych, a do władz właściwych należy przygotowanie tych ostatnich. Nowością jest natomiast termin, który zobowiązuje władze właściwe do przygotowania planów w okresie dwóch lat od daty otrzymania niezbędnych informacji od prowadzącego zakład.

Dyrektywa ustala trzy terminy, dla różnego rodzaju zakładów, na przygotowanie Wewnętrznych planów operacyjno-ratowniczych i przekazanie informacji do władz właściwych. Dla nowych zakładów został zdefiniowany ten okres jako: rozsądny czas przed rozpoczęciem działalności lub przed wprowadzeniem zmian prowadzących do modyfikacji wykazu substancji niebezpiecznych, w odniesieniu do istniejących zakładów o dużym ryzyku należy przygotować plany i dostarczyć informacji do 1 czerwca 2016 r., chyba, że obydwie z tych czynności zostały przygotowane przed tą datą i są zgodne z wymogami prawa krajowego, jak również są zgodne z artykułem 12 i nie uległy zmianie – w tym przypadku nie są konieczne powtórne czynności. Trzecia z dat dotyczy innych zakładów i dla nich został ustanowiony termin dwóch lat licząc od daty rozpoczęcia stosowania Dyrektywy Seveso III dla danego zakładu.

Obowiązek spoczywający na państwach członkowskich dotyczący przygotowywania planów operacyjno-ratowniczych w konsultacji z załogą jest taki sam, jak wprowadzony dyrektywą 2003/105/WE zmieniającą dyrektywę 96/82/WE. Wykreślony został tylko fragment: nie naruszając obowiązków spoczywających na kompetentnych władzach. Natomiast konieczność konsultacji planów operacyjno-ratowniczych ze społeczeństwem została zmieniona zgodnie z zasadami odpowiednich zapisów dyrektywy 2003/35/WE przewidującej udział społeczeństwa w odniesieniu do sporządzania niektórych planów i programów w zakresie środowiska oraz zmieniającej w odniesieniu do udziału społeczeństwa i dostępu do wymiaru sprawiedliwości dyrektywy Rady 85/337/EWG i 96/61/WE [8]. Obecnie zapis ten brzmi: Państwa członkowskie zapewniają zainteresowanej społeczności możliwość wyrażenia, z odpowiednim wyprzedzeniem, opinii na temat zewnętrznych planów operacyjno-ratowniczych w trakcie ich sporządzania lub wprowadzania znaczącej zmiany.

Wykreślone zostały zapisy dotyczące terminów wprowadzone dyrektywą 2003/105/WE, zmieniającą Dyrektywę Seveso II: w przypadku zakładów, które w następstwie niniejszej dyrektywy zostaną objęte jej zakresem, bezzwłocznie, ale w każdym przypadku nie później niż w okresie jednego roku od daty, od której niniejsza dyrektywa zacznie obowiązywać dany zakład, zgodnie z postanowieniami pierwszego akapitu artykułu 2(1) (informacja do jakiego typu zakładów ma zastosowanie dyrektywa – przypis autorów).

Akapit dotyczący współdziałania w zakresie pomocy obrony cywilnej w przypadku poważnych sytuacji awaryjnych nie uległ zmianie. Jedyna różnica polega na zamianie wyrazu „should” na „shall” co nadaje całemu zdaniu formy bardziej kategorycznej, jednak nie zmienia merytorycznego zakresu tego zapisu dotyczącego przeciwdziałania poważnym awariom przemysłowym.

Ustęp dotyczący celów sporządzenia planów operacyjno-ratowniczych nie uległ zmianie, a szczegółowe informacje dotyczące danych, które należy uwzględnić w planach operacyjno-ratowniczych zostały określone, tak samo jak miało to miejsce w Dyrektywie Seveso II, w Załączniku IV.

2. Załącznik VI

W Załączniku IV zostały wprowadzone 3 zmiany: pierwsza dotyczy złagodzenia wymagań poprzez dodanie wyrazów: w razie konieczności i w odpowiednich wypadkach, co powoduje, że litera f punktu dotyczącego Wewnętrznych planów operacyjno-ratowniczych brzmi: w razie konieczności, ustalenia w zakresie szkoleń dla pracowników na temat obowiązków, które będą musieli wykonywać oraz, w odpowiednich przypadkach, w zakresie koordynacji tych szkoleń ze służbami odpowiedzialnymi za bezpieczeństwo poza terenem zakładu. Pozostałe dwie zmiany dotyczą Zewnętrznych planów operacyjno-ratowniczych. W pierwszym przypadku polegają na doprecyzowaniu jakie ustalenia w zakresie działań ograniczających skutki poza terenem zakładu (litera e) powinny zostać uwzględnione w planach i rozszerzeniu jego zakresu o ewentualny efekt domina: reakcje na scenariusze poważnych awarii określone w raporcie o bezpieczeństwie i rozważenie potencjalnych efektów domina, w tym także tych, które mają wpływ na środowisko. W drugim – ostatnia zmiana, dotyczy informowania społeczności i została rozszerzona o sąsiednie zakłady i zakłady niesevesowskie (litera f): ustalenia w zakresie informowania społeczności i sąsiednich zakładów lub obiektów, które nie są objęte zakresem stosowania niniejszej dyrektywy, zgodnie z art. 9, na temat awarii oraz sposobu, w jaki należy się zachowywać w czasie awarii.