Dyrektywa Rady 96/82/WE (Seveso II) ma na celu zapobieganie poważnym awariom z udziałem niebezpiecznych substancji oraz ograniczanie ich skutków. Postanowienia zawarte w dyrektywie zostały opracowane w wyniku zasadniczego przeglądu Dyrektywy Rady 82/501/EWG (Seveso I)

Na podstawie analiz poważnych awarii, które zostały zgłoszone Komisji od czasu wdrożenia Seveso I, zostały zidentyfikowane te obszary zagadnień, w odniesieniu do których okazało się niezbędne wprowadzenie nowych postanowień. Jednym z takich tematów jest polityka i systemy zarządzania. Okazało się, że niesprawności systemu zarządzania przyczyniły się do powstania ponad 85 % zgłoszonych awarii.

Na tej podstawie wymagania wobec polityki i systemów zarządzania zostały włączone do Dyrektywy Seveso II. W dyrektywie tej przedstawiono podstawowe zasady i wymagania dotyczące polityki i systemów zarządzania odnoszące się do zapobiegania, przeciwdziałania i zmniejszenia zagrożeń poważnymi awariami.

Dyrektywa ustanawia dwa poziomy wymagań odnoszące się do zakładów dużego oraz zwiększonego ryzyka. Wobec zakładów zwiększonego ryzyka istnieje wymóg sformułowania polityki zapobiegania poważnym awariom (PZPA) w celu zapewnienia wysokiego poziomu zabezpieczenia ludzi i środowiska poprzez odpowiednie środki, włączając w to odpowiednie systemy zarządzania i biorąc pod uwagę zasady zawarte w załączniku III do dyrektywy. Operator zakładu dużego ryzyka (objętego wymaganiami artykułu 9. dyrektywy i posiadającego większą ilość substancji niebezpiecznych) jest zobowiązany wykazać w raporcie bezpieczeństwa, że polityka zapobiegania poważnym awariom (PZPA) i system zarządzania bezpieczeństwem (SZB), zostały wdrożone zgodnie z wymaganymi w załączniku III dyrektywy informacjami.

W rezultaciewymagania w odniesieniu do polityk i systemów zarządzania odnoszące się do zakładów o zwiększonym ryzyku są podobne do wymagań wobec zakładów o dużym ryzyku, z wyjątkiem tego, że:

• dyrektywa stanowi, że wymagania powinny być adekwatne do stwarzanych przez zakład zagrożeń poważnymi awariami, co ma na celu wprowadzenie do tych wymagań większej elastyczności;
• nie jest konieczne przygotowanie szczegółowego raportu dla zademonstrowania w jaki sposób system zarządzania bezpieczeństwem został wdrożony;
• dokument ustanawiający PZPA musi być dostępny, ale nie musi być przesyłany kompetentnym władzom.

Szczególne uwarunkowania danego zakładu mogą powodować to, że w wielu przypadkach niektóre z zaproponowanych tutaj środków będą wymagane odpowiednio w sposób bardziej lub mniej szczegółowy. W niniejszym dokumencie termin „jeśli to właściwe” używany jest w najbardziej znaczących przypadkach, lecz powinien być domyślnie stosowany zawsze. W niektórych przypadkach mogą wystąpić specyficzne sytuacje w zakładzie, które wymagają uwzględnienia konkretnych, nie przedstawionych w tym dokumencie punktów.

Niniejszy dokument został opracowany w celu ustanowienia wytycznych oraz wyjaśnienia, co powinna zawierać polityka zapobiegania poważnym awariom i system zarządzania bezpieczeństwem zgodnie z dyrektywą. Dokument ten nie powinien być uważany jako jedyny obowiązujący i nie wyklucza on innych racjonalnych interpretacji wymagań dyrektywy. Należy podkreślić, że wytyczne nie stanowią aktu prawnego. Jednakże dokument ten przedstawia miarodajną interpretację rozumienia dyrektywy, opracowaną przez Komisję Europejską w porozumieniu z przedstawicielami państw członkowskich.