Para – gazowa faza materii, która może równocześnie występować także w stanie ciekłym lub stałym (PN-ISO 4225:1999)

Piktogram określający rodzaj zagrożenia oznacza układ graficzny zawierający znak i inne elementy graficzne, takie jak: obwódka, wzór lub kolor tła, których zadaniem jest przekazanie konkretnych informacji o danym zagrożeniu (Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) NR 1272/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r.)

Pomiar stacjonarny – pomiar stężenia substancji szkodliwej w określonych punktach pomiarowych (PN-ISO 4225/Ak:1999)

Popiół – stała pozostałość po spaleniu materiałów zawierających węgiel. Popiół może zawierać cząstki niespalonego paliwa; jednak dla celów analitycznych często przyjmuje się, że nastąpiło całkowite spalenie (PN-ISO 4225:1999)

Popiół lotny – bardzo drobne cząstki popiołu porywane przez gazy tworzące się podczas spalania paliwa (PN-ISO 4225:1999)

Powietrze wnętrz – powietrze wewnątrz zamkniętej przestrzeni, np. w mieszkaniach i budynkach użyteczności publicznej (PN-ISO 4225:1999)


Powietrze na stanowiskach pracy – atmosfera w miejscu pracy, w pomieszczeniach lub na zewnątrz, oddziałująca na człowieka w godzinach jego pracy (PN-ISO 4225:1999) http://enormy.pl/?m=doc&nid=PN-01.040.13-00055

Preparat - oznacza mieszaninę lub roztwór składający się z dwóch lub większej liczby substancji (Rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r.); http://reach.gov.pl/definicje

Preparat niebezpieczny - Preparat uznaje się za niebezpieczny i tym samym podlega on przepisom dyrektywy 1999/45/WE, gdy:
- zawiera on, co najmniej jedną z substancji niebezpiecznych w znaczeniu art. 2 (definicje substancji niebezpiecznych);
-uznaje się go za niebezpieczny, po dokonaniu oceny, z powodu jego właściwości fizyczno-chemicznych lub niebezpieczeństwa, jakie stwarza dla zdrowia lub środowiska. Metody oceny pod względem ww. trzech kryteriów znajdują się w załącznikach;
-nie uznaje się go za niebezpieczny w ścisłym znaczeniu dyrektywy, lecz może on mimo to stwarzać specyficzne zagrożenie. Preparaty te wyszczególniono w załączniku.
(ECHA TERM multilingual REACH & CLP terminology)

Procedura pomiarowa - pobieranie próbek powietrza i ilościowe oznaczanie jednego lub więcej szkodliwych substancji chemicznych lub pyłów w powietrzu wraz z przechowywaniem i transportem próbek (Czynniki szkodliwe w środowisku pracy – wartości dopuszczalne);

Producent oznacza osobę fizyczną lub prawną mającą siedzibę na terytorium Wspólnoty wytwarzającą substancję na terytorium Wspólnoty; (Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r.)

Próbka powietrza - określona objętość powietrza (lub wyodrębnione z niej zanieczyszczenia), pobranego w celu przeprowadzenia badań zawartych w nim substancji zanieczyszczających (PN-ISO 4225/Ak:1999)


Próbka powietrza pobrana izolacyjnie – próbka uzyskana przez wyodrębnienie w szczelnie zamkniętym pojemniku określonej objętości badanego powietrza (PN-ISO 4225/Ak:1999)

Próbka powietrza pobrana z wyodrębnieniem zanieczyszczeń – próbka uzyskana przez przepuszczenie określonej objętości powietrza przez urządzenie zatrzymujące ilościowo badane zanieczyszczenia (PN-ISO 4225/Ak:1999)


Próbnik osobisty (dozymetr indywidualny) – umieszczone na pracowniku urządzenie, które pobiera próbkę powietrza w strefie oddychania (PN-EN 689:2002)

Przedziałowa skuteczność rozdziału faz (przedziałowa skuteczność oddzielacza cząstek) – stosunek liczby lub masy cząstek z określonego przedziału ich wymiarów, oddzielonych w oddzielaczu w jednostce czasu, odpowiednio do liczby lub masy cząstek doprowadzonych do oddzielacza w jednostce czasu (PN-ISO 4225/Ak:1999)

Punkt pomiarowy – wybrane miejsce pobierania próbek powietrza (PN-ISO 4225/Ak:1999)

Pył - ogólny termin stosowany do określenia cząstek ciała stałego różnej wielkości i różnego pochodzenia, przez pewien czas pozostających w zawieszeniu w gazie (PN-ISO 4225:1999)

Pył całkowity – zbiór wszystkich cząstek otoczonych powietrzem w określonej objętości (Dz.U. 2002 nr 217 poz. 1833) http://isip.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU20022171833
(PN-EN 481:1998)

Pył drobnoziarnisty – małe cząstki ciała stałego, zazwyczaj przyjmuje się że są to cząstki o średnicy poniżej 75 µm, osiadające pod wpływem swojego ciężaru, ale mogące przez pewien czas pozostawać w zawieszeniu (PN-ISO 4225:1999)


Pył gruboziarnisty – cząstki stałe znajdujące się w atmosferze lub gazach odlotowych (PN-ISO 4225:1999)

Pył respirabilny – zbiór cząstek przechodzących przez selektor wstępny o charakterystyce przepuszczalności według wymiarów cząstek opisanej logarytmiczno-normalną funkcją prawdopodobieństwa ze średnią wartością średnicy aerodynamicznej 3,5 ± 0,3 µm i z geometrycznym odchyleniem standardowym 1,5 ± 0,1 (Dz.U. 2002 nr 217 poz. 1833)