Ogólna charakterystyka włókien ceramicznych

Włókna ceramiczne obejmują grupę bezpostaciowych lub krystalicznych syntetycznych włókien mineralnych charakteryzujących się właściwościami ogniotrwałymi tzn. stabilnością w wysokiej temperaturze.

Produkowane są dwa rodzaje glinokrzemianowych włókien ceramicznych – ogniotrwałe włókna ceramiczne i ceramiczne włókna tekstylne. Podstawową cechą różniącą te dwa rodzaje włókien są ich wymiary. Tekstylne włókna ceramiczne są dłuższe, a ich długość waha się od 155 do 250 mm, natomiast średnice włókien zawierają się miedzy 11 a 20 µm. Włókna ogniotrwałe są z reguły krótsze i o mniejszych średnicach – długość włókien waha się od 40 do 250 mm, natomiast przeciętna średnica włókien zawiera się od 2,2 do 5,0 µm.

Oprócz dużej odporności termicznej włókna ceramiczne charakteryzuje znaczna odporność chemiczna oraz mała przewodność cieplna, a także elektryczna i akustyczna.

Zastosowanie włókien ceramicznych

Z uwagi na dużą odporność termiczną, odporność chemiczną oraz dobre własności izolacyjne włókna ceramiczne służą, jako zamienniki azbestu do produkcji materiałów termoizolacyjnych, izolacyjnych, uszczelniających i filtracyjnych.

Na rynku jest dostępny różnorodny asortyment tych materiałów, a mianowicie: płyty, tektury, papier, maty, koce, taśmy i sznury. W wielu przypadkach do termoizolacji, izolacji i uszczelnień stosuje się włókna luźne. Użytkownikami wymienionych  materiałów są huty metali, huty szkła, zakłady ceramiki, zakłady pieców przemysłowych, zakłady urządzeń domowych, zakłady lotnicze, elektrownie, stocznie, zakłady chemiczne oraz budownictwo przemysłowe i mieszkaniowe.

Narażenie zawodowe na włókna ceramiczne

W Polsce,  na działanie włókien ceramicznych są narażeni pracownicy zatrudnieni przy produkcji włókien ceramicznych, produkcji wyrobów z włókien ceramicznych oraz pracownicy zatrudnieni w zakładach stosujących wyroby z włókien ceramicznych.