[Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 kwietnia 2006 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz.U. 2006, nr 80, poz. 563)]

Pracodawca w użytkowanych przez siebie budynkach, pomieszczeniach i  obiektach a także podczas prowadzenia budowy, rozbudowy, nadbudowy i przebudowy, jak również w przypadku zmiany sposobu użytkowania budynków i budowli nadziemnych i podziemnych spełniających funkcje użytkowe budynków powinien zapewnić wymagane przepisami warunki bezpieczeństwa pożarowego. Ponadto jest zobowiązany do określenia stopnia zagrożenia pożarowego i wybuchowego, który zależy głównie od konstrukcji obiektu, rodzaju prowadzonych w nim procesów produkcyjnych oraz stosowanych urządzeń i instalacji technicznych.

Podstawą klasyfikacji budynków i pomieszczeń oraz części budynków stanowiących odrębne strefy pożarowe jest ich podział ze względu na przeznaczenie i sposób użytkowania:

• mieszkalne, zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej charakteryzowane są kategorią zagrożenia ludzi i określane jako ZL *   od ZL I do ZL V /,


• produkcyjne i magazynowe określane jako PM*  min. garaże, kotłownie, węzły ciepłownicze, rozdzielnie elektryczne, stacje transformatorowe, centrale telefoniczne ,itp./,


• inwentarskie określane jako IN.

Z powyższej klasyfikacji uwzględniającej dodatkowo wysokość budynku wynika sposób zabezpieczenia przeciwpożarowego, na które składa się przede wszystkim wyposażenie  budynków w następujące środki techniczne jak:

• podręczy sprzęt gaśniczy,


• instalację sygnalizacji alarmu pożarowego posiadającego funkcję monitoringu do najbliższej jednostki Państwowe Straży Pożarnej,


• wewnętrzną sieć hydrantowi,


• oświetlenie ewakuacyjne,


• urządzenia ewakuacyjne ( klatki ewakuacyjne, rękawy ratownicze ),


• stałe lub półstałe urządzenia gaśnicze ( wodne lub gazowe ),

oraz wewnętrzne uregulowania formalne jakimi są instrukcje bezpieczeństwa pożarowego obiektów.

Instrukcje powinny zawierać plany ewakuacyjne ludzi i mienia, zasady alarmowania oraz prowadzenia akcji ratowniczo - gaśniczej na terenie obiektu. Wyciąg z instrukcji bezpieczeństwa pożarowego obiektu - plan ewakuacyjny ludzi i mienia powinien być wywieszony w widocznym miejscu na terenie obiektu.

Dokonanie klasyfikacji obiektów, pomieszczeń, stref i przestrzeni zewnętrznych pod względem zagrożenia wybuchem oraz oznakowanie ich, jest niezbędne ze względu na konieczność zastosowania urządzeń i instalacji elektrycznych w wykonaniu przeciwwybuchowym w tych miejscach, gdzie występuje zagrożenie wybuchem.

Klasyfikacji pod względem zagrożenia pożarowego i wybuchowego oraz doboru sprzętu gaśniczego niezbędnego w danym zakładzie powinna dokonać osoba mająca odpowiednią wiedzę i doświadczenie w tym zakresie, np. rzeczoznawca ds. zabezpieczeń pożarowych.

Podręczny sprzęt gaśniczy

Sprzęt gaśniczy powinien być rozmieszczony w miejscach łatwo dostępnych i widocznych, przy wejściach i drogach komunikacyjnych. Do sprzętu powinien być zapewniony dostęp o szerokości co najmniej l m, a odległość dojścia do gaśnicy nie powinna być większa niż 30 m.

Sprzęt należy umieszczać w miejscach nie narażonych na uszkodzenia mechaniczne oraz działanie źródeł ciepła (piece, grzejniki). Każda gaśnica powinna mieć aktualną wywieszkę kontrolną z odnotowaną datą ostatniego badania gaśnicy (badania powinny odbywać się co 6 miesięcy).

Instrukcja przeciwpożarowa, zawierająca informacje dotyczące zachowania się w razie dostrzeżenia pożaru, powinna być wywieszona w widocznym i dostępnym miejscu. Należy podać do wiadomości zatrudnionych służb ratowniczych telefony alarmowe. Celowe jest systematyczne kontrolowanie dróg ewakuacyjnych.