Konieczność wydania nowego rozporządzenia wynikała z dwóch przesłanek:
- Poprzednie rozporządzenie dotyczące higieny pracy w zakładach przemysłu włókienniczego było z 1946 r.
- Konieczności dostosowania wymagań do obowiązujących przepisów o charakterze ogólnym.
W rozporządzeniu ustanowione więc zostały jedynie te wymagania które, ze względu na specyfikę produkcji wyrobów włókienniczych muszą być bądź ustalone inaczej, bądź w sposób bardziej szczegółowy niż w przepisach ogólnych.
Rozporządzenie jest bardzo krótkie a wymagania dotyczą ochrony przed nadmiernym zapyleniem lub działaniem czynników szkodliwych poprzez obowiązek przeprowadzania produkcji w zahermetyzowanych urządzeniach a co najmniej przy zastosowaniu odpowiednich miejscowych wyciągów. Przy urządzeniach, w których przy obróbce wydziela się para należy również zapewnić sześciokrotną wymianę powietrza w ciągu godziny. W przypadku konieczności utrzymania mikroklimatu gorącego lub wysokiej wilgotności powietrza (przekraczającej 65%) powinny być umieszczone w widocznych miejscach termometry i higrometry.
Dodatkowe wymagania dotyczą również zapewnienia kratek odpływowych, odpowiednich podestów a ściany powinny być pokryte do wysokości 2 m materiałem nienasiąkliwym, łatwo zmywalnym i odpornym na działanie środków chemicznych stosowanych w produkcji.
W treści rozporządzenia zawarte zostało odesłanie do stosowania przepisów ustanawiających minimalne wymagania bhp na stanowiskach, na których może wystąpić atmosfera wybuchowa, przepisów ogólnych bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów dotyczących najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy.