W przypadku wykonywania prac w atmosferze wybuchowej stosowane rękawice ochronne powinny charakteryzować się właściwościami antyelektrostatycznymi, potwierdzonymi badaniami wykonanymi i ocenionymi zgodnie z wymaganiami dla odzieży ochronnej antyelektrostatycznej. W odniesieniu do rękawic ochronnych nie istnieje bowiem żadna oddzielna norma zharmonizowana określająca wymagania i metody badań właściwości elektrostatycznych.

Z zapisów w normie ogólnej, dotyczącej wszystkich typów rękawic ochronnych tj. PN-EN 420:2005 [1], p. 4.5 wynika, że właściwości elektrostatyczne rękawic powinny być badane zgodnie z metodą przyjętą dla odzieży ochronnej, opisaną w odpowiedniej normie tj. EN 1149-1 [2], EN 1149-2 [3] lub EN 1149-3 [4].

Należy podkreślić, że właściwości antyelektrostatyczne rękawic są najczęściej ich cechą dodatkową, zwykle dotyczącą rękawic chroniących przed urazami mechanicznymi lub czynnikami chemicznymi.

Właściwości elektrostatyczne są oceniane również dla rękawic spawalniczych przeznaczonych do spawania łukowego, przy czym w tym wypadku ocenia się rezystancję skrośną, zgodnie z wymaganiem normy PN-EN 12477:2005/A1:2007. (link Rtergorspaw).

Przykładem rozwiązania konstrukcyjnego rękawic o właściwościach antyelektrostatycznych są rękawice dziane wykonane z przędzy poliamidowej z udziałem nitki miedzianej. Część dłoniowa rękawic jest powleczona poliuretanem, rękawice są zakończone mankietem dzianinowym. Produkowane są również rękawice wykonane z dzianiny z przędzy poliamidowej z udziałem nitki miedzianej, powleczone poliuretanem częściowo w palcach zarówno po stronie dłoniowej, jak i grzbietowej, z mankietem krótkim ściągaczowym. Dzięki swojej konstrukcji i zastosowanym materiałom obydwa typy rękawic dobrze dopasowują się do ręki i zapewniają dobry chwyt oraz zdolność manipulowania palcami rąk. Rękawice charakteryzują się właściwościami antyelektrostatycznymi i zapewniają ochronę przed czynnikami mechanicznymi zgodnie z PN-EN 388.

Inny przykład to rękawice dziane wykonane z przędzy elektroprzewodzącej o nazwie handlowej X-Static®. Rękawice są powleczone w części dłoniowej i w czubkach palców po stronie grzbietowej - kauczukiem nitrylowym o specjalnych właściwościach (rozpraszanie ładunków). Rękawice mają kształt umożliwiający doskonałe dopasowanie się do ręki użytkownika, co wraz z rodzajem zastosowanych surowców zapewnia dobry chwyt, zdolność manipulowania palcami rąk, nawet przy pracy małymi elementami.

Zgodnie z normą PN-EN 420:2005 na oznakowaniu rękawic o właściwościach elektrostatycznych nie należy stosować znaków graficznych oznaczających rodzaj zagrożenia. Stanowi to zmianę w stosunku do wymagań określonych we wcześniejszej wersji normy PN-EN 420 zgodnie, z którą odpowiedni znak graficzny był umieszczany na rękawicy spełniającej wymagania w zakresie tej właściwości.
Pozostałe informacje zawarte w znakowaniu powinny być zgodne z normą PN-EN 420 i odpowiednią normą szczegółową w zależności od rodzaju ochrony, którą zapewniają rękawice.

W przypadku rękawic o właściwościach elektrostatycznych, zgodnie z normą PN-EN 420, producent powinien podać w informacjach dołączanych do rękawic, wyniki badania właściwości elektrostatycznych wraz z odniesieniem do odpowiedniej normy, a także dane dotyczące warunków wykonania badania (metoda badania, zastosowana elektroda i napięcie, atmosfera do badań itp.). Ponadto, powinno być podane ostrzeżenie, że rękawice powinny być stosowane z odpowiednio dobraną odzieżą ochronną i obuwiem [1].

Literatura
1. PN-EN 420:2005 Rękawice ochronne. Wymagania ogólne i metody badań.
2. PN-EN 1149-1:2006 (U)  Odzież ochronna. Właściwości elektrostatyczne. Część 1: Metoda badania do pomiaru rezystywności powierzchniowej.
3. PN-EN 1149-2:1999, PN-EN 1149-2:1999/Ap1:2001 Odzież ochronna. Właściwości elektrostatyczne. Metoda badania rezystancji skrośnej.
4. PN-EN 1149-3:2007 Odzież ochronna. Właściwości elektrostatyczne. Część 3: Metody badań do pomiaru zaniku ładunku.