Warunki pracy mogą być uznane za bezpieczne, jeżeli żaden z wyników oznaczeń stężeń substancji chemicznej w próbkach pobranych lub żaden z wyników pomiarów wykonanych za pomocą analizatorów, zgodnie z poniżej podanymi zasadami, nie przekracza wartości NDSP

Zasady pomiarów substancji chemicznych do oceny zgodności z NDSP

Najlepszym rozwiązaniem jest ciągłe monitorowanie stężenia substancji na stanowiskach pracy. Monitorowanie takie można prowadzić w punktach stacjonarnych, zlokalizowanych w miejscach przebywania pracowników, jak również za pomocą analizatorów osobistych, umieszczanych bezpośrednio na odzieży roboczej pracowników. W handlu dostępny jest szereg urządzeń pomiarowych, wykorzystujących różne techniki instrumentalne zarówno do stacjonarnego, jak i indywidualnego monitorowania stężeń substancji chemicznych w powietrzu. Najbardziej rozpowszechnione są analizatory, wyposażone w elektrochemiczne sensory oznaczanych gazów i par; ich wadą jest dość słaba specyficzność i oznaczalność a zaletą możliwość uśredniania wyników pomiarów dla wybranych odcinków czasu. Często urządzenia te wyposażone są w systemy ostrzegania akustycznego i wizualnego na wypadek wystąpienia stężeń przekraczających wartości dopuszczalne. Za stosowaniem urządzeń monitorujących, opartych na zasadzie bezpośredniego odczytu przemawia również fakt, że wynik oznaczenia uzyskuje się natychmiast, natomiast w przypadku próbek powietrza pobieranych za pomocą klasycznych metod wyniki oznaczania znane są dopiero po analizie wykonanej w laboratorium, co w przypadku szybko działających i niebezpiecznych substancji (a takich dotyczą wartości NDSP) może mieć istotne znaczenie.

W przypadku braku odpowiednich analizatorów do ciągłego monitorowania stężenia innym zalecanym sposobem postępowania jest pobieranie próbek wyrywkowych, o możliwie krótkim, jednostkowym czasie pobierania, nie przekraczającym 15 minut.

Ze względów praktycznych (ogromna pracochłonność, koszty i dezorganizacja pracy objętego pomiarami pracownika) nie może być zalecane pobieranie 32 15-minutowych próbek, jedna za drugą przez całą zmianę roboczą. Najlepszym rozwiązaniem jest pobieranie krótkotrwałych próbek powietrza lub wykonywanie pomiarów w regularnych odstępach czasu jak również we wszystkich, spodziewanych momentach występowania szczególnie wysokich stężeń. Odstęp pomiędzy kolejnymi próbkami/pomiarami powinien być uzależniony od jednorodności procesu technologicznego oraz zmienności stężeń i wynosić:

• 30 minut dla procesów technologicznych niejednorodnych i o dużej zmienności stężeń;
• 1 h dla procesów technologicznych o małej zmienności stężeń.

Należy zaznaczyć, że ze względu na charakter działania toksycznego oznaczanych substancji również przy tym sposobie postępowania bardziej przydatne wydają się urządzenia do bezpośredniego odczytu lub niewielkiej zwłoce czasowej (przenośne analizatory, wskaźniki rurkowe) niż metody, w których wynik uzyskuje się dopiero po analizie pobranej próbki.  

PN-Z-04008-7:2002/Az1:2004 Ochrona czystości powietrza. Pobieranie próbek. Zasady pobierania próbek powietrza w środowisku pracy