Dzieci często nie zdają sobie sprawy z niebezpieczeństw, na jakie są narażone w swoim najbliższym otoczeniu. Dlatego też często nieświadomie uczestniczą w zdarzeniach,  których następstwem są wypadki. Przykładowo, w roku szkolnym 2003/2004 tylko w szkole wypadkom uległo aż 149494 uczniów, z czego 88 – wypadkom śmiertelnym, a ponad 1200 – ciężkim. Z badań dotyczących zdrowia młodzieży prowadzonych w Polsce w latach 90-tych w grupie wiekowej 11-15 lat wynika, że miejscem, gdzie najczęściej dochodzi do wypadku jest szkoła (26%) i własny dom (25%). Szacuje się, że rocznie w szkole ulega urazom wymagającym pomocy medycznej 62 na 1000 uczniów.

Wypadki mają miejsce  w salach gimnastycznych, na korytarzach, schodach, boiskach, placach gier i zabaw. Najczęstsze rodzaje urazów to złamania kości lub zwichnięcia stawów. Przyczyną wypadków bywa niekiedy zły stan szkolnych obiektów sportowych (brak stabilnego zamocowania bramek do podłoża, zły stan nawierzchni boisk, drabinek do ćwiczeń, brak osłon lamp oświetleniowych, okien, grzejników, itp.). Najczęściej jednak wśród czynników stwarzających sytuacje zagrożenia dominują niefrasobliwe zachowania uczniów – lekceważenie zasad bezpieczeństwa, brak wyobraźni, niedbalstwo.

Dlatego też kształtowanie wśród dzieci od najmłodszych lat odpowiednich  postaw, rozwijanie wiedzy i umiejętności bezpiecznych zachowań jest jednym z najskuteczniejszych  sposobów zapobiegania wypadkom. Jest to zadanie zarówno dla rodziców, odpowiedzialnych za życie i zdrowie własnych dzieci, dla szkoły, w której uczniowie spędzają wiele godzin na zajęciach lekcyjnych i pozalekcyjnych, jak też dla wszystkich tych, którym bliska jest problematyka ochrony zdrowia i życia człowieka.