Zadawanie pasz i pojenie

Świniom należy zapewnić stały i jednoczesny dla wszystkich osobników dostęp do karmy. W żywieniu trzody stosowane są pasze suche, płynne lub połączone – płynne z suchymi. Zaleca się stosowanie paszy wilgotnej, o ile jest  to możliwe ze względów technologicznych, z uwagi na mniejsze zapylenie występujące podczas jej zadawania.

Karmienie może odbywać się z koryt lub z karmników, a zadawanie paszy może być ręczne lub mechaniczne.

Ręczne zadawanie paszy wymaga jej dowiezienia na taczkach lub wózkach paszowych do chlewni i wsypania do koryt. Odbywa się to przy zastawionych barierkach. Dopiero gdy pasza zostanie wsypana do koryt, barierki można przestawić w położenie umożliwiające pobieranie jej przez zwierzęta.



Ręczne zadawanie pasz stwarza ryzyko związane z dźwiganiem ciężarów i  poruszaniem się po śliskich i nierównych nawierzchniach, co grozi upadkami i urazami. Dlatego ważne jest, by ciągi komunikacyjne miały równą nawierzchnię i nie były zastawione zbędnymi przedmiotami oraz ostrymi narzędziami. Obsługa ruchomych barierek przy korytach może, ze względu na napór świń na nie, powodować urazy dłoni. Dodatkowym zagrożeniem, zwłaszcza przy nieskutecznej wentylacji, jest zapylenie, którego skutkiem mogą być choroby układu oddechowego.

Innym systemem zadawania paszy jest wykorzystywanie paszociągów, tj. zamkniętych systemów rur, którymi pasze są transportowane ze zbiorników do karmników dzięki przemieszczaniu się wewnątrz rurociągu łańcucha lub liny.



Stosowanie przekaźników linowych niesie ze sobą ryzyko przedostawania się do paszy ostrych kawałków stalowych drutów ze splotów lin, stanowiących zagrożenie dla zwierząt. Przy obsłudze tego typu ciągów paszowych, a zwłaszcza podczas ich napraw, może także dochodzić do skaleczeń rąk ostrymi końcówkami splotów. Dlatego częściej używane są przekaźniki łańcuchowe - są głośniejsze, ale ich obsługa jest bezpieczniejsza.

Karmienie paszą płynną w chlewniach z małą obsadą świń odbywa się najczęściej ręcznie. Przy większej obsadzie zwierząt wskazane jest stosowanie elektrycznej pompy odśrodkowej i zespołu rurociągów.

Zwierzęta muszą mieć stały dostęp do świeżej wody w ilości, która pokrywa ich dzienne zapotrzebowanie na płyny.

Do pojenia stosowane są koryta, a także poidła smoczkowe, zawory nosowe, poidła miseczkowe oraz poidła z elektrycznym podgrzewaczem.




By nie dopuścić do nieszczęśliwych wypadków podczas użytkowania poideł automatycznych z elektrycznym podgrzewaczem, należy zadbać o skuteczne uziemienie ich korpusów i właściwy stan przewodów elektrycznych. Przeglądy techniczne poideł należy wykonywać zgodnie z instrukcją ich użytkowania, nie rzadziej jednak niż raz w miesiącu.