Żuraw samochodowy jest przykładem sprzętu ładunkowego stanowiącego wyposażenie pojazdu. Występują również żurawie samojezdne na podwoziu samochodowym, które też nieraz są nazywane żurawiami samochodowymi.

Żurawie samochodowe są urządzeniami podlegającymi dozorowi technicznemu (jak to wynika z Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lipca 2002 r. (Dz. U. Nr 120, poz. 1021) ze zm., przy czym w przypadku żurawi samochodowych o udźwigu do 3 200 kg jest stosowany dozór ograniczony (badania techniczne okresowe co dwa lata), zaś w przypadku żurawi o udźwigu ponad 3 200 kg jest stosowany dozór techniczny pełny (badania techniczne okresowe co rok) – zgodnie z Rozporządzeniem MGPiPS z 29 października 2003 r. (Dz. U. 2003 nr 193, poz.1890).

Dlatego przed przystąpieniem do eksploatacji PRACODAWCA powinien wystąpić do właściwej jednostki dozoru technicznego o zezwolenie na eksploatację żurawia. Do obsługi żurawia załadowczej może być dopuszczona osoba o sprawdzonych kwalifikacjach [zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 18 lipca 2001 r (Dz. U. 2001 nr 79 poz. 849)], znająca instrukcję eksploatacji żurawia opracowaną przez producenta, stanowiskową instrukcję obsługi opracowaną przez pracodawcę oraz po przeszkoleniu stanowiskowym w praktycznej obsłudze danego żurawia. Należy pamiętać, że wyposażenie dodane do żurawia w trakcie instalowania powinno mieć odpowiednie uzupełniające instrukcje obsługi żurawia. Żuraw powinien być poddawany przeglądom konserwacyjnym wykonywanym przez konserwatora o sprawdzonych kwalifikacjach w terminach podanych przez producenta żurawia.

Niedopuszczalna jest eksploatacja żurawia w niewłaściwym stanie technicznym, bez zezwolenia wydanego przez właściwą jednostkę dozoru technicznego lub bez przeglądu konserwacyjnego.