   
|
|
|
SUBSTANCJE CHEMICZNE O USTALONYCH WARTOŚCIACH NDS
Zbiór informacji na temat substancji chemicznych z ustalonymi wartościami najwyższych dopuszczalnych stężeń przedstawionych alfabetycznie. Informacje te obejmują nazwy substancji, ich synonimy, klasyfikację, informacje z zakresu pierwszej pomocy w przypadku zatrucia inhalacyjnego, zatrucia drogą pokarmową, skażenia skóry, skażenia oczu. Dla każdego związku podano właściwości fizykochemiczne i toksykologiczne. Wykaz wartości NDS i metod oznaczania substancji chemicznych w powietrzu na stanowiskach pracy podano w tabeli w górnym pasku menu.
|
Tlenek diazotu[10024-97-2]| Synonimy | gaz rozweselający; podtlenek azotu
| | Klasyfikacja substancji | -
| | Pierwsza pomoc |
Niezbędne leki: tlen, diazepam (Relanium) w amp. do podawania pozajelitowego.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska
Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w pozycji dowolnej. Podawać tlen do oddychania. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska
W razie znacznego pobudzenia psychoruchowego można stosować drogą pozajelitową niewielką dawkę leków uspokajających, np. Relanium 5 mg (1/2 amp.).
Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać przez cewnik strzykawką wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli zatruty oddycha, podawać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU, z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska
Kontynuować podawanie tlenu.
W razie zaburzeń oddychania zaintubować, prowadzić oddech z użyciem aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Kontrolować akcję serca (EKG).
W razie wystąpienia drgawek podać dożylnie Relanium 10 mg (1 amp.).
Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza bez przerywania leczenia.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska
Zdjąć odzież, myć skórę dużą ilością wody, najlepiej bieżącej o temperaturze pokojowej.
Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska
Ze względu na możliwość wystąpienia ogólnych objawów zatrucia, w razie dużej powierzchni skażenia w każdym przypadku transport do szpitala karetką reanimacyjną PR. Kontrolować akcję serca (EKG).
Na odmrożenia założyć jałowy opatrunek. Konieczna konsultacja dermatologiczna lub/i chirurgiczna.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska
Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Wezwać lekarza.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska
Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty. | | Właściwości fizykochemiczne |
Właściwości podstawowe
Masa cząsteczkowa: 44,01
Stan skupienia w temp. 20 °C: gaz
Barwa: bezbarwny
Zapach: bezwonny
Temperatura topnienia: -90,8 °C
Temperatura wrzenia: -88, 48 °C
Temperatura zapłonu: brak danych
Temperatura samozapłonu: brak danych
Granice wybuchowości w powietrzu: brak danych
Stężenie stechiometryczne: brak danych
Gęstość (20 °C; 101,13 kPa): 1,97 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 1,530
Prężność par:
- w temp. 20 oC brak danych
- w temp. 25 °C: 5,705-6,237 kPa
Stężenie pary nasyconej: brak danych
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20 °C: rozpuszcza się w wodzie
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w eterze etylowym, chloroformie i etanolu, oleju, kwasie siarkowym
Współczynnik podziału n-oktanol/woda (log POW): 0,36 | | Właściwości dodatkowe | | | Informacje toksykologiczne: |
Klasa toksyczności
Substancja nieumieszczona w wykazie substancji niebezpiecznych i niesklasyfikowana jako niebezpieczna zgodnie z kryteriami klasyfikacji substancji chemicznych.
Substancja nieumieszczona w wykazie substancji i preparatów o działaniu rakotwórczym lub mutagennym.
Substancja nieoceniana pod względem działania rakotwórczego dla ludzi przez IARC.
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - brak danych
LD50 (szczur, doustnie) - brak danych
LC50 (szczur, inhalacja) - 160 mg/m3/6 h
LD50 (królik, skóra) - brak danych
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka:
gaz działający pobudzająco, znieczulająco, a następnie narkotycznie.
Drogi wchłaniania: drogi oddechowe.
Objawy zatrucia ostrego: w małych stężeniach, w krótkim czasie działa jako środek zmniejszający uczucie bólu; wywołuje euforię, oszołomienie, halucynacje, nadmierną wesołość. Objawy te szybko się cofają po przerwaniu wdychania gazu. Pod wpływem tlenku azotu w dużym stężeniu, np. w sytuacji awarii, po okresie pobudzenia następuje senność, bóle i zawroty głowy, nudności, wymioty, drgawki, zaburzenia rytmu serca, śpiączka z ryzykiem zaburzeń oddychania i zgonu.
Skażenie skóry skroplonym gazem powoduje zaczerwienienie, pęcherze; gdy powierzchnia skażenia jest duża, mogą wystąpić objawy jak w zatruciu inhalacyjnym.
Skażenie oczu skroplonym gazem może wywołać ból i łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek, uszkodzenie rogówki.
Objawy zatrucia przewlekłego: prawdopodobny wpływ na układ nerwowy; obserwuje się uczucie oszołomienia, osłabienie mięśni, zaburzenia równowagi, zapalenie nerwów obwodowych. Depresyjny wpływ na układ krwiotwórczy, objawiający się zmniejszeniem liczby leukocytów, płytek krwi i niedokrwistością. Może występować gorączka (rzadko). Możliwość poronień, porodów przedwczesnych i wad wrodzonych u potomstwa kobiet narażonych.
Uwaga! Kobiety w ciąży nie mogą być zatrudnione w narażeniu na N2O. |
|
|
|
|
