   
|
|
|
SUBSTANCJE CHEMICZNE O USTALONYCH WARTOŚCIACH NDS
Zbiór informacji na temat substancji chemicznych z ustalonymi wartościami najwyższych dopuszczalnych stężeń przedstawionych alfabetycznie. Informacje te obejmują nazwy substancji, ich synonimy, klasyfikację, informacje z zakresu pierwszej pomocy w przypadku zatrucia inhalacyjnego, zatrucia drogą pokarmową, skażenia skóry, skażenia oczu. Dla każdego związku podano właściwości fizykochemiczne i toksykologiczne. Wykaz wartości NDS i metod oznaczania substancji chemicznych w powietrzu na stanowiskach pracy podano w tabeli w górnym pasku menu.
|
Nitrometan[75-52-5]| Synonimy | nitrokarbinol
| | Klasyfikacja substancji | R5-10
Xn; R22
| | Pierwsza pomoc |
Niezbędne leki: tlen, hydrokortyzon do podawania dożylnego.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój, wygodne ułożenie w dowolnej pozycji. Kaszel i ból głowy uzasadniają podawanie tlenu do oddychania, najlepiej przez maskę. Chronić przed utratą ciepła. Nie podawać alkoholu w żadnej postaci. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska
Kontynuować podawanie tlenu. Duszność i/albo objawy osłuchowe w płucach uzasadniają założenie stałej drogi dożylnej i podanie hydrokortyzonu. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza bez przerywania leczenia.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Jeżeli zatruty oddycha, podać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta lub za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska
Lekarz powinien wziąć pod uwagę także inne przyczyny utraty przytomności poza zatruciem nitrometanem.
Kontynuować podawanie tlenu. Przy zaburzeniach oddychania zaintubować, prowadzić sztuczne oddychanie za pomocą aparatu AMBU, objawy osłuchowe w płucach uzasadniają podanie hydrokortyzonu.
Kontrolować akcję serca (EKG). Transport do szpitala karetką reanimacyjną (PR).
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska
Zdjąć odzież, obmyć skórę dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej. Jeżeli wystąpiły zmiany skórne, wezwać lekarza.
Pomoc lekarska
W razie wskazań - konsultacja dermatologiczna.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska
Płukać oczy co najmniej 15 minut dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Wezwać lekarza.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska
Konieczna konsultacja okulistyczna. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska
W razie pomyłkowego połknięcia poszkodowany powinien natychmiast wywołać u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Nie podawać mleka ani alkoholu. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska
Postępowanie objawowe. Transport do szpitala karetką PR.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Pomoc lekarska
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. | | Właściwości fizykochemiczne |
Masa cząsteczkowa: 61,05
Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz
Barwa: bezbarwna
Zapach: ostry, nieprzyjemny
Temperatura topnienia: -28,55°C
Temperatura wrzenia: 101,2°C
Temperatura zapłonu: 33°C
Temperatura samozapłonu: 415°C
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem:
- dolna: 7,1% obj.
- górna: 63% obj.
Stężenie stechiometryczne: 21,88% obj.
Gęstość w temp. 25°C: 1,13 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 2,11
Prężność par:
- w temp. 20°C: 36 hPa
- w temp. 30°C: 61 hPa
Stężenie pary nasyconej:
- w temp. 20°C: 90 g/m3
- w temp. 30°C: 148 g/m3
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 9,5% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w alkoholu etylowym, eterze etylowym, czterochlorku węgla.
Właściwości dodatkowe
Temperatura krytyczna: 315°C
Ciśnienie krytyczne: 6,31 MPa
Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,3819
Lepkość gazu w temp. 20°C: 0,149 mPa s
Ciepło właściwe: 1,74 J/(g K)
Ciepło parowania:
- w temp. wrzenia: 589,8 J/g
- w temp. 25°C: 625,8 J/g
Ciepło spalania: -11,66 kJ/g | | Właściwości dodatkowe | | | Informacje toksykologiczne: |
Klasa toksyczności
Substancja szkodliwa wg wykazu substancji niebezpiecznych.
Substancja nieumieszczona w wykazie substancji i preparatów o działaniu rakotwórczym lub mutagennym.
Substancja nieoceniana pod względem działania rakotwórczego na ludzi przez IARC.
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - 8,9 mg/m3
LD50 (szczur, doustnie) - 940 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja szkodliwa, drażniąca oraz działająca depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy, nefro- i hepatotoksyczna.
Drogi wchłaniania: drogi oddechowe, przewód pokarmowy; słabo wchłania się przez nieuszkodzoną skórę.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci par wywołuje łzawienie oczu, kaszel, duszność. Mogą wystąpić ból i zawroty głowy, zaburzenia równowagi, zaburzenia świadomości, senność; ostre zapalenie oskrzelików i obrzęk płuc.
Skażenie oczu ciekłą substancją wywołuje zaczerwienienie, ból, łzawienie, z ryzykiem oparzenia chemicznego i uszkodzenia rogówki. Skażenie skóry może wywołać jej zaczerwienienie. Drogą pokarmową wywołuje nudności, wymioty, ból brzucha, biegunkę oraz objawy jak w zatruciu inhalacyjnym. Następstwem ostrego zatrucia może być uszkodzenie wątroby i nerek.
Objawy zatrucia przewlekłego: powtarzające się narażenie może powodować mdłości, brak łaknienia, uszkodzenie wątroby. |
|
|
|
|
