   
|
|
|
SUBSTANCJE CHEMICZNE O USTALONYCH WARTOŚCIACH NDS
Zbiór informacji na temat substancji chemicznych z ustalonymi wartościami najwyższych dopuszczalnych stężeń przedstawionych alfabetycznie. Informacje te obejmują nazwy substancji, ich synonimy, klasyfikację, informacje z zakresu pierwszej pomocy w przypadku zatrucia inhalacyjnego, zatrucia drogą pokarmową, skażenia skóry, skażenia oczu. Dla każdego związku podano właściwości fizykochemiczne i toksykologiczne. Wykaz wartości NDS i metod oznaczania substancji chemicznych w powietrzu na stanowiskach pracy podano w tabeli w górnym pasku menu.
|
Fluorek boru[7637-07-2]| Synonimy | trifluorek boru
| | Klasyfikacja substancji | R14
T+; R26
C; R35
| | Pierwsza pomoc |
Niezbędne leki: tlen, Atrovent do podawania inhalacyjnego, hydrokortyzon w amp. po 200 mg, furosemid w amp. do podawania pozajelitowego.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić bezwzględny spokój (bezruch) w pozycji półleżącej lub siedzącej. Wysiłek fizyczny może wyzwolić obrzęk płuc. Chronić przed utratą ciepła. Podać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska
Kontynuować podawanie tlenu. W razie duszności z oskrzelowymi objawami spastycznymi należy podać do inhalacji Atrovent (1-2 rozpylenia).
Objawy rozpoczynającego się obrzęku płuc uzasadniają podanie tlenu, założenie stałej drogi dożylnej, podanie inhalacyjne deksametazonu lub/i dożylne hydrokortyzonu, furosemidu. Kontrolować akcję serca (EKG). Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska
Ułożyć zatrutego w pozycji bocznej ustalonej, usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać strzykawką przez cewnik wydzielinę z nosa i jamy ustnej.
Jeżeli zatruty oddycha - podać tlen przez maskę.
Jeżeli nie oddycha - zastosować sztuczny oddech metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska
W razie zaburzeń oddychania zaintubować, prowadzić oddech za pomocą aparatu typu AMBU. Kontynuować podawanie tlenu.
Objawy rozpoczynającego się obrzęku płuc uzasadniają założenie stałej drogi dożylnej, podanie inhalacyjne deksametazonu lub/i dożylne hydrokortyzonu, furosemidu.
Kontrolować akcję serca (EKG). Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska
Zdjąć odzież - myć skórę dużą ilością wody, najlepiej bieżącej, o temperaturze pokojowej. Na oparzenia założyć jałowy opatrunek. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska
Wskazana konsultacja dermatologiczna lub/i chirurgiczna.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska
Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki).
Wezwać lekarza.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska
Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska
Nie wywoływać wymiotów. Podać do wypicia białko jaj kurzych lub łeko. Poza tym nie podawać niczego doustnie. Nie podawać środków zobojętniających. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska
Postępowanie objawowe. Należy podać pozajelitowo leki przeciwbólowe.
Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza. | | Właściwości fizykochemiczne |
Właściwości podstawowe
Masa cząsteczkowa: 67,81
Stan skupienia w temp. 20 °C: gaz, dymiący w kontakcie z wilgotnym powietrzem
Barwa: bezbarwny
Zapach: ostry, drażniący
Temperatura topnienia (1013 hPa): -127,1 °C
Temperatura wrzenia (1013 hPa): -100,3 °C
Temperatura zapłonu: niepalny gaz
Temperatura samozapłonu: niepalny gaz
Granice wybuchowości w powietrzu: nie dotyczy
Stężenie stechiometryczne: nie dotyczy
Gęstość gazu (0 °C, 1013 hPa): 3,077 g/dł
Gęstość cieczy (-100 °C): 1,589 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 2,37
Prężność gazu w temp. -30 °C: 2,8 MPa
Stężenie pary nasyconej w temp. 20 °C: gaz
Rozpuszczalność w wodzie (6 °C, 1013 hPa) 369,6 g/ 100 g wody
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w stężonym kwasie azotowym, benzenie, dichlorobenzenie, chloroformie, tetrachlorku węgla, disiarczku węgla
Właściwości dodatkowe
Temperatura krytyczna: -12,25 °C
Ciśnienie krytyczne: 4,98 MPa
Gęstość krytyczna: 0,591 g/m3
Ciepło właściwe (-25 °C, 1013 hPa): Cp = 0,75 J/(g K) | | Właściwości dodatkowe | | | Informacje toksykologiczne: |
Klasa toksyczności
Substancja bardzo toksyczna i żrąca wg wykazu substancji niebezpiecznych.
Substancja nieumieszczona w wykazie substancji i preparatów o działaniu rakotwórczym lub mutagennym.
Substancja nieoceniana pod względem działania rakotwórczego na ludzi przez IARC.
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - 4,5 mg/m3
LD50 (szczur, doustnie) - nie dotyczy
LC50 (szczur, inhalacja) - 1180 mg/m3 (4 h)
LD50 (królik, skóra) - brak danych
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: bardzo toksyczny, żrący gaz.
Drogi wchłaniania: układ oddechowy, skóra.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci gazu wywołuje ból i łzawienie oczu, zaczerwienienie i owrzodzenia spojówek, ból gardła, kaszel; może wystąpić duszność, skurcz oskrzeli, obrzęk płuc, a w dużych stężeniach bóle i zawroty głowy, senność, utrata przytomności.
Skażenie skóry wywołuje ból i miejscowe zaczerwienienie, owrzodzenia. Skażenie ciekłą substancją powoduje odmrożenia.
Skażenie oczu ciekłą substancją wywołuje ból i łzawienie, zaczerwienie spojówek, obrzęk powiek, możliwość trwałego uszkodzenia rogówki.
Drogą pokarmową wywołuje objawy odmrożenia, a następnie oparzenia przewodu pokarmowego, ból jamy ustnej, gardła i przełyku, mdłości i wymioty, ból brzucha, biegunkę, z możliwością wstrząsu.
Objawy zatrucia przewlekłego: przewlekłe narażenie na małe stężenia gazu prowadzi do wystąpienia krwawień z błon śluzowych nosa i dziąseł, nadmiernej suchości skóry i błon śluzowych. |
|
|
|
|
