   
|
|
|
SUBSTANCJE CHEMICZNE O USTALONYCH WARTOŚCIACH NDS
Zbiór informacji na temat substancji chemicznych z ustalonymi wartościami najwyższych dopuszczalnych stężeń przedstawionych alfabetycznie. Informacje te obejmują nazwy substancji, ich synonimy, klasyfikację, informacje z zakresu pierwszej pomocy w przypadku zatrucia inhalacyjnego, zatrucia drogą pokarmową, skażenia skóry, skażenia oczu. Dla każdego związku podano właściwości fizykochemiczne i toksykologiczne. Wykaz wartości NDS i metod oznaczania substancji chemicznych w powietrzu na stanowiskach pracy podano w tabeli w górnym pasku menu.
|
Fluor[7782-41-4]| Synonimy | | | Klasyfikacja substancji | R7
T+; R26
C; R35
| | Pierwsza pomoc |
Niezbędne leki: tlen, prep. Atrovent i deksametazon do podawania inhalacyjnego, hydrokortyzon i furosemid do podawania dożylnego; pyralgina w ampułkach.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Pierwsza pomoc przedlekarska
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić bezwzględny spokój w pozycji siedzącej. W razie duszenia się, niemożności mówienia podawać Atrovent do inhalacji (1-2 rozpylenia). Podawać tlen, najlepiej przez maskę. Wezwać pilnie lekarza.
Pomoc lekarska
Jeżeli skurcz głośni i/albo oskrzeli utrzymuje się pomimo podania Atroventu - podać inhalacyjnie deksametazon lub dożylnie hydrokortyzon. Kontynuować podawanie tlenu. Założyć stałą drogę dożylną. Rozpoczynający się obrzęk płuc uzasadnia podanie dożylnie furosemidu.
W każdym przypadku transport do szpitala karetką reanimacyjną PR bez przerywania leczenia.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska
Na zaczerwienioną lub uszkodzoną skórę nałożyć jałowy opatrunek. Dalsze postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Pomoc lekarska
Zmiany skórne i błon śluzowych - nawet bez innych objawów - jako efekt narażenia wskazują na konieczność postępowania jak w zatruciu inhalacyjnym oraz zapewnienia pomocy okulisty lub dermatologa. W razie bólów podać pozajelitowo pyralginę. | | Właściwości fizykochemiczne |
Właściwości podstawowe
Masa cząsteczkowa: 37,997
Stan skupienia w temp. 20°C: gaz
Barwa: żółtozielona
Zapach: ostry, duszący
Temperatura topnienia (1013 hPa): -219,6°C
Temperatura wrzenia (1013 hPa): -188,3°C
Gęstość gazu (0°C, 1013 hPa): 1,696 g/dł
Gęstość cieczy (-188°C): 1,503 g/cm3
Gęstość gazu względem powietrza (0°C, 1013 hPa): 1,696
Prężność gazu w temp. -161°C: 0,1 MPa
Stężenie pary nasyconej: nie dotyczy - gaz
Rozpuszczalność w wodzie: gwałtowna reakcja
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: brak danych
Właściwości dodatkowe
Temperatura krytyczna: -129,4°C
Ciśnienie krytyczne: 5,57 MPa
Lepkość gazu (15°C, 1013 hPa): 0,0229 mPa s
Ciepło właściwe gazu (21,11°C; 1013 hPa): Cp = 0,828 J/(g K)
Cv = 0,610 J/(g K)
Ciepło parowania w temp. wrzenia: 166,63 J/g | | Właściwości dodatkowe | | | Informacje toksykologiczne: |
Klasa toksyczności
Substancja bardzo toksyczna i żrąca wg wykazu substancji niebezpiecznych.
Substancja nieumieszczona w wykazie substancji i preparatów o działaniu rakotwórczym lub mutagennym.
Substancja nieoceniana pod względem działania rakotwórczego dla ludzi przez IARC.
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - 0,2-0,3 mg/m3
LD50 (szczur, doustnie) - brak danych
LC50 (szczur, inhalacja) - 292 mg/m3
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: gaz bardzo toksyczny, drażniący i żrący, z wodą (wilgocią) tworzy fluorowodór.
Drogi wchłaniania: drogi oddechowe.
Objawy zatrucia ostrego: ból i pieczenie oczu, oparzenie rogówki z zaburzeniami widzenia, skurcz głośni z uczuciem duszenia się, z niemożnością mówienia, skurcz oskrzeli z dusznością. Obrzęk płuc może wystąpić z opóźnieniem. W dużym stężeniu powoduje śmierć. Może wystąpić chemiczne oparzenie skóry, zwłaszcza wilgotnej. Następstwem ostrego zatrucia może być zapalenie płuc, oskrzeli.
Objawy zatrucia przewlekłego: narażenie na fluor w małym stężeniu może wywołać krwawienia z nosa, zmiany w zatokach przynosowych, przewlekłe zapalenie spojówek i powiek, uszkodzenie emalii zębowej. |
|
|
|
|
