   
|
|
|
SUBSTANCJE CHEMICZNE O USTALONYCH WARTOŚCIACH NDS
Zbiór informacji na temat substancji chemicznych z ustalonymi wartościami najwyższych dopuszczalnych stężeń przedstawionych alfabetycznie. Informacje te obejmują nazwy substancji, ich synonimy, klasyfikację, informacje z zakresu pierwszej pomocy w przypadku zatrucia inhalacyjnego, zatrucia drogą pokarmową, skażenia skóry, skażenia oczu. Dla każdego związku podano właściwości fizykochemiczne i toksykologiczne. Wykaz wartości NDS i metod oznaczania substancji chemicznych w powietrzu na stanowiskach pracy podano w tabeli w górnym pasku menu.
|
Epoksyetan[75-51-8]| Synonimy | tlenek etylenu, oksiran, 1,2-epoksyetan, TE
| | Klasyfikacja substancji | F+; R12
Rakotw. Kat. 2; R45
Muta. Kat. 2; R46
T; R23
Xi; R36/37/38
| | Pierwsza pomoc |
Niezbędne leki: tlen, hydrokortyzon, Atrovent do inhalacji, deksametazon do podawania inhalacyjnego (np. Auxiloson), furosemid, Relanium do podawania pozajelitowego (amp. po 10 mg).
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić bezwzględny spokój (bezruch) w pozycji półleżącej lub siedzącej. Mały wysiłek fizyczny może wyzwolić obrzęk płuc. Chronić przed utratą ciepła. Podać tlen, najlepiej przez maskę. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska
Należy kontynuować podawanie tlenu. Ze względu na zagrożenie wystąpieniem obrzęku płuc założyć stałą drogę dożylną. W razie pojawienia się zmian osłuchowych w płucach i duszności podawać dożylnie hydrokortyzon, furosemid lub inhalacyjnie deksametazon (np. Auxiloson). W razie duszności bez objawów obrzęku płuc, z objawami spastycznymi oskrzelowymi, można podawać do inhalacji Atrovent (1-2 rozpylenia): działa rozszerzająco na oskrzela po 3-5 minutach. W razie wystąpienia drgawek zastosować leczenie objawowe: podać dożylnie Relanium.
Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza bez przerywania leczenia.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać przez cewnik strzykawką wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska
Przy zaburzeniach oddychania zaintubować, prowadzić oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Objawy rozpoczynającego się obrzęku płuc uzasadniają założenie stałej drogi dożylnej, podanie dożylnie hydrokortyzonu, furosemidu. W razie wystąpienia drgawek podać dożylnie Relanium. Transport do szpitala karetka reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza z kontrolą układu krążenia i kontynuacją leczenia.
SKAŻENIE SKÓRY
(skroplonym gazem lub wodnym roztworem)
Pierwsza pomoc przedlekarska
Zdjąć odzież, zmyć skórę dużą ilością chłodnej wody. Na zmiany skórne założyć jałowy opatrunek.
Pomoc lekarska
W zależności od charakteru i rozległości zmian transport do szpitala karetką PR z zapewnieniem konsultacji dermatologicznej.
SKAŻENIE OCZU
(skroplonym gazem lub jego wodnym roztworem)
Pierwsza pomoc przedlekarska
Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody przez co najmniej 15 minut.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska
Konieczna konsultacja okulistyczna. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty. | | Właściwości fizykochemiczne |
Właściwości podstawowe
Masa cząsteczkowa: 44,05
Stan skupienia w temp. 20°C: gaz
Barwa: bezbarwny
Zapach: przyjemny, eteryczny
Temperatura topnienia (1013 hPa): -112,5°C
Temperatura wrzenia (1013 hPa): 10,73°C
Temperatura zapłonu: nie dotyczy - gaz
Temperatura samozapłonu: 430°C
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem:
- dolna: 2,6% obj.
- górna: 100% obj.
Stężenie stechiometryczne: 7,75% obj.
Minimalna energia zapłonu w powietrzu: 0,06 mJ
Gęstość gazu (10,7°C; 1013 hPa): 1,9 g/dml
Gęstość gazu względem powietrza: 1,52
Gęstość cieczy (6°C): 0,89 g/cm3
Prężność par w temp. 20°C: 0,15 MPa
Stężenie pary nasyconej: nie dotyczy - gaz
Rozpuszczalność w wodzie: rozpuszcza się bez ograniczeń
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: bez ograniczeń rozpuszcza się w acetonie, benzenie, eterze etylowym, metanolu, czterochlorku węgla.
Właściwości dodatkowe
Temperatura krytyczna: 195,8°C
Ciśnienie krytyczne: 7,19 MPa
Współczynnik załamania światła w temp. 7 °C: 1,3597
Ciepło właściwe (25°C; 1013 hPa): Cp = 1,12 J/(g K)
Ciepło parowania (10,7°C; 1013 hPa): 579,9 J/g
Ciepło spalania: -29,7 kJ/g
Współczynnik podziału n-oktanol/woda (log POW): -0,30 | | Właściwości dodatkowe | | | Informacje toksykologiczne: |
Klasa toksyczności
Substancja toksyczna, drażniąca oraz rakotwórcza (kat. 2) i mutagenna (kat. 2) wg wykazu substancji niebezpiecznych.
Substancja umieszczona w wykazie substancji i preparatów o działaniu rakotwórczym lub mutagennym.
Substancja rakotwórcza dla ludzi wg IARC (grupa 1).
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - 467 ÷ 1281 mg/m3
LD50 (szczur, doustnie) - 72 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - 1465,6 mg/m3 (4 h)
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
TCL0 (człowiek, inhalacja) - 22905 mg/m3 (10 s)
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja toksyczna, drażniąca, uczulająca i neurotoksyczna; uznana za rakotwórczą dla człowieka.
Drogi wchłaniania: drogi oddechowe.
Objawy zatrucia ostrego: wywołuje łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek, osłabienie, ból i zawroty głowy, mdłości; mogą wystąpić drżenia mięśni, drgawki, śpiączka. W dużych stężeniach po okresie utajenia zagraża obrzęk płuc, zaburzenia rytmu serca. Skażenie skóry skroplonym gazem wywołuje jej odmrożenie, a wodnym roztworem (1%) - rumień, pęcherze, pojawiające się po 1-5 godz. od chwili skażenia. Roztwory stężone (50%) wywołują ciężkie uszkodzenia. Następstwem oparzeń skóry są jej przebarwienia. Skażenie oczu skroplonym gazem zagraża uszkodzeniem rogówki, a rozpuszczonym w wodzie - zaczerwienienie, ból oczu, z ryzykiem uszkodzenia rogówki. Nie opisywano zatruć drogą pokarmową; połknięcie roztworu wodnego prawdopodobnie może spowodować oparzenie jamy ustnej i przewodu pokarmowego z wymiotami, biegunką i objawami ogólnymi jak w zatruciu inhalacyjnym.
Skażenie tlenkiem etylenu stosowanym do dezynfekcji kateterów wprowadzanych dożylnie w związku z zabiegami medycznymi - powodowało reakcje anafilaktyczne. Następstwem ostrego zatrucia może być zapalenie oskrzeli, uszkodzenie wątroby, zmiany w nerwach obwodowych. Opisano przypadek encefalopatii.
Objawy zatrucia przewlekłego: długotrwałe narażenie na tlenek etylenu w małym stężeniu może powodować zaburzenia węchu, przewlekłe zapalenia spojówek, zaburzenia w obrębie nerwów obwodowych, utrzymujące się po przerwaniu narażenia. Odległym następstwem mogą być nowotwory (np. białaczka). |
|
|
|
|
