   
|
|
|
SUBSTANCJE CHEMICZNE O USTALONYCH WARTOŚCIACH NDS
Zbiór informacji na temat substancji chemicznych z ustalonymi wartościami najwyższych dopuszczalnych stężeń przedstawionych alfabetycznie. Informacje te obejmują nazwy substancji, ich synonimy, klasyfikację, informacje z zakresu pierwszej pomocy w przypadku zatrucia inhalacyjnego, zatrucia drogą pokarmową, skażenia skóry, skażenia oczu. Dla każdego związku podano właściwości fizykochemiczne i toksykologiczne. Wykaz wartości NDS i metod oznaczania substancji chemicznych w powietrzu na stanowiskach pracy podano w tabeli w górnym pasku menu.
|
Dichlorek disiarki[10025-67-9]| Synonimy | dwuchlorek dwusiarki, chlorek siarki, monochlorek siarki
| | Klasyfikacja substancji | R14
T; R25
Xn; R20
R29
C; R35
N; R50
| | Pierwsza pomoc |
Niezbędne leki: tlen, Atrovent i deksametazon do podawania inhalacyjnego, hydrokortyzon, furosemid, pyralgina do podawania pozajelitowego.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Pierwsza pomoc przedlekarska
Natychmiast wynieść poszkodowanego z miejsca narażenia. Zapewnić bezwzględny spokój (bezruch) w pozycji półleżącej lub siedzącej. Wysiłek fizyczny może wyzwolić obrzęk płuc. Chronić przed utratą ciepła. W razie duszności (uczucie ?braku tchu?) podawać tlen, najlepiej przez maskę.
W razie ?duszenia się? podać do inhalacji przez jamę ustną Atrovent (1-2 rozpylenia).
W razie zatrzymania oddechu prowadzić sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Jeżeli wystąpiło pieczenie skóry, oczu, obficie obmyć skórę i oczy letnią, bieżącą wodą. W każdym przypadku wezwać lekarza.
Pomoc lekarska
Kontynuować podawanie tlenu. Objawy rozpoczynającego się obrzęku płuc uzasadniają: podawanie tlenu, założenie stałej drogi dożylnej, podanie inhalacyjnie deksametazonu lub dożylnie hydrokortyzonu, furosemidu.
W każdym przypadku zatrucia, ze względu na zagrażający obrzęk płuc, transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza bez przerywania leczenia, nawet przy braku zmian osłuchowych w płucach.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska
Natychmiast zdjąć odzież, myć skórę dużą ilością bieżącej letniej wody. Założyć na oparzenia jałowe opatrunki. Chronić przed utratą ciepła.
Pomoc lekarska
W zależności od lokalizacji i rozległości oparzeń transport do szpitala karetką PR w celu zapewnienia pomocy chirurgicznej albo dermatologicznej. W razie potrzeby można podawać pozajelitowo leki przeciwbólowe (np. pyralginę).
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska
Płukać oczy co najmniej 15 minut dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki).
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska
W każdym przypadku skażenia oczu konieczna pilna konsultacja okulistyczna. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Pierwsza pomoc przedlekarska
Nie wywoływać wymiotów. Podać do wypicia białko jaj kurzych albo mleko. Poza tym nie podawać niczego doustnie. Nie podawać środków zobojętniających (alkalizujących).
Pomoc lekarska
Założyć stałą drogę dożylną ze względu na ryzyko krwotoku i wstrząsu. Podać pozajelitowo leki przeciwbólowe (np. pyralginę).
Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR w celu zapewnienia pomocy chirurgicznej. | | Właściwości fizykochemiczne |
Właściwości podstawowe
Masa cząsteczkowa: 135,0
Stan skupienia w temp. 20°C: dymiąca, oleista ciecz
Barwa: żółtoczerwona
Zapach: przenikliwy
Temperatura topnienia: -80°C
Temperatura wrzenia: 138°C
Temperatura zapłonu: 118°C
Temperatura samozapłonu: 234°C
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem: brak danych
Gęstość w temp. 15,5°C: 1,69 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 4,66
Prężność par:
- w temp. 20°C: 14,26 hPa
- w temp. 40°C: 37,32 hPa
Stężenie pary nasyconej: brak danych
Rozpuszczalność w wodzie: egzotermiczna reakcja hydrolizy
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w eterze etylowym, alkoholu etylowym, czterochlorku węgla, dwusiarczku węgla, benzenie.
Właściwości dodatkowe
Współczynnik załamania światła w temp. 14°C: 1,666
Ciepło parowania w temp. wrzenia: 270 J/g | | Właściwości dodatkowe | | | Informacje toksykologiczne: |
Klasa toksyczności
Substancja toksyczna, szkodliwa, żrąca wg wykazu substancji niebezpiecznych.
Substancja nieumieszczona w wykazie substancji i preparatów o działaniu rakotwórczym lub mutagennym.
Substancja nieoceniana pod względem działania rakotwórczego dla ludzi przez IARC.
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - brak danych
LD50 (szczur, doustnie) - brak danych
LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja toksyczna, drażniąca i żrąca.
Drogi wchłaniania: drogi oddechowe, przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci dymu, mgły i pary wywołuje piekący ból i łzawienie oczu, błon śluzowych oczu, skóry twarzy i nieosłoniętej odzieżą skóry, kaszel. Podrażnienie układu oddechowego występuje w stężeniach ok. 12 mg/m3. Może nastąpić nagły skurcz głośni z bezdechem i zgonem albo ból i zawroty głowy, duszność, zaburzenia oddychania, obrzęk płuc.
Skażenie skóry ciekłą substancją powoduje bolesne oparzenia chemiczne z martwicą (koagulacyjną). Skażenie oczu wywołuje oparzenie chemiczne aparatu ochronnego oka i gałki ocznej z jej trwałym uszkodzeniem. Drogą pokarmową wywołuje oparzenia błony śluzowej jamy ustnej (widoczne białoszare oparzenia przybierają następnie barwę czarną), gardła, przełyku i dalszych części przewodu pokarmowego; wymioty (podobne do fusów kawy i/albo ze świeżą krwią), bóle brzucha, krwotoki z przewodu pokarmowego; może nastąpić perforacja ścian przewodu pokarmowego ze wstrząsem. Następstwem zatrucia inhalacyjnego może być zapalenie pęcherzyków płucnych. Następstwem oparzeń są zmiany bliznowate, które mogą upośledzać funkcje zależnie od ich lokalizacji i rozległości.
Objawy zatrucia przewlekłego: u narażonych mogą występować stany zapalne skóry i błon śluzowych, uczulenie na światło.
|
|
|
|
|
