   
|
|
|
SUBSTANCJE CHEMICZNE O USTALONYCH WARTOŚCIACH NDS
Zbiór informacji na temat substancji chemicznych z ustalonymi wartościami najwyższych dopuszczalnych stężeń przedstawionych alfabetycznie. Informacje te obejmują nazwy substancji, ich synonimy, klasyfikację, informacje z zakresu pierwszej pomocy w przypadku zatrucia inhalacyjnego, zatrucia drogą pokarmową, skażenia skóry, skażenia oczu. Dla każdego związku podano właściwości fizykochemiczne i toksykologiczne. Wykaz wartości NDS i metod oznaczania substancji chemicznych w powietrzu na stanowiskach pracy podano w tabeli w górnym pasku menu.
|
Chloroform[67-66-3]| Synonimy | trójchlorometan, trichlorometan, trójchlorek metylenu, trójchlorek formylu
| | Klasyfikacja substancji | Xn; R22-48/20/22
Xi; R38
Rakotw. Kat. 3; R40
| | Pierwsza pomoc |
Niezbędne leki: tlen, parafina płynna.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska
Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój, ułożyć w pozycji półsiedzącej lub w dowolnej. Podawać tlen do oddychania. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska
W każdym przypadku zatrucia - transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać przez cewnik strzykawką wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli zatruty oddycha, podać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska
W razie zaburzeń oddychania stosować sztuczne oddychanie aparatem typu AMBU z podawaniem tlenu. Kontrolować akcję serca (EKG). Nie podawać adrenaliny i innych amin katecholowych. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska
Zdjąć odzież, zmyć skórę dużą ilością letniej wody (z mydłem, jeżeli nie ma zmian). Na zaczerwienioną skórę założyć jałowy opatrunek.
Pomoc lekarska
W zależności od charakteru i rozległości zmian, transport do szpitala karetką PR w celu konsultacji chirurgicznej lub dermatologicznej.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska
Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o potrzebie i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska
W każdym przypadku skażenia oczu konieczna konsultacja okulistyczna. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska
Natychmiast po połknięciu (w ciągu 5 minut) poszkodowany powinien sam wywołać u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Podać do wypicia 150 ml płynnej parafiny. Nie podawać mleka, tłuszczów ani alkoholu. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska
Postępowanie - jak w zatruciu inhalacyjnym.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska
Postępowanie - jak w zatruciu inhalacyjnym.
Pomoc lekarska
Postępowanie - jak w zatruciu inhalacyjnym. | | Właściwości fizykochemiczne |
Właściwości podstawowe
Masa cząsteczkowa: 119,39
Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz
Barwa: bezbarwna
Zapach: eteryczny, ostry
Temperatura topnienia: -63,5°C
Temperatura wrzenia: 61,2°C
Gęstość w temp. 20°C: 1,48 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 4,12
Prężność par:
- w temp. 20°C: 211 hPa
- w temp. 30°C: 327 hPa
Stężenie pary nasyconej:
- w temp. 20°C: 1035 g/m3
- w temp. 30°C: 1550 g/m3
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 0,82% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w alkoholu etylowym, eterze etylowym, benzenie, dwusiarczku węgla, czterochlorku węgla, dimetylosulfotlenku.
Właściwości dodatkowe
Temperatura krytyczna: 263,4°C
Ciśnienie krytyczne: 5,47 MPa
Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,4459
Lepkość w temp. 20°C: 0,568 mPa s
Ciepło właściwe w temp. 20°C: 0,99 J/(g K)
Ciepło parowania:
- w temp. wrzenia: 246,2 J/g
- w temp. 25°C: 279,5 J/g
Ciepło spalania: -3,13 kJ/g
Współczynnik podziału n-oktanol/woda (log POW): 1,97 | | Właściwości dodatkowe | | | Informacje toksykologiczne: |
Klasa toksyczności
Substancja szkodliwa, drażniąca i rakotwórcza (kat. 3) wg wykazu substancji niebezpiecznych.
Substancja nieumieszczona w wykazie substancji i preparatów o działaniu rakotwórczym lub mutagennym.
Substancja przypuszczalnie rakotwórcza dla ludzi wg IARC (grupa 2B).
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - 993-1490 mg/m3
LD50 (szczur, doustnie) - 908 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - 47702 mg/m3 (4 h)
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
LCL0 (człowiek, inhalacja) - 124157 mg/m3 (5 min)
LDL0 (człowiek, doustnie) - 140 mg/kg
TCL0 (człowiek, inhalacja) - 5000 mg/m3 (7 min)
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja szkodliwa, działa depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy, uszkadza wątrobę i nerki; substancja drażniąca.
Drogi wchłaniania: przez drogi oddechowe, z przewodu pokarmowego.
Objawy zatrucia ostrego: pary chloroformu wywołują łzawienie i pieczenie oczu, kaszel, uczucie pieczenia w nosogardzieli. W dużych stężeniach, przekraczających wartości dopuszczalne chwilowe, powodują ból i zawroty głowy, objawy podobne do upojenia alkoholowego z zaburzeniami równowagi i koordynacji ruchów, pobudzenie psychiczne, mdłości, utratę przytomności. Może nastąpić nagła śmierć wskutek zaburzeń rytmu serca i zatrzymania akcji serca lub/i zatrzymania oddechu. Skażenie skóry powoduje ból i miejscowe zaczerwienienie. Skażenie oczu wywołuje ból i łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek z ryzykiem uszkodzenia rogówki. Drogą pokarmową wywołuje mdłości, wymioty, ból brzucha i objawy ogólne jak w zatruciu inhalacyjnym. Następstwem ostrego zatrucia inhalacyjnego i drogą pokarmową jest uszkodzenie miąższu wątroby z żółtaczką i uszkodzenie nerek - prowadzące do zejścia śmiertelnego. Mogą wystąpić zmiany w układzie nerwowym.
Objawy zatrucia przewlekłego: przewlekłe uszkodzenie wątroby, zaburzenia trawienne, zmiany w układzie nerwowym. Przewlekłe zmiany skórne. |
|
|
|
|
