Główną drogą wchłaniania substancji chemicznych w warunkach przemysłowych jest układ oddechowy. Z tego względu najistotniejszym elementem oceny ryzyka zawodowego związanego z narażeniem na substancje chemiczne jest ocena ryzyka związanego z narażeniem inhalacyjnym.

Najbardziej wiarygodną metodą oceny ryzyka zawodowego związanego z narażeniem inhalacyjnym jest pomiar stężeń substancji chemicznych w strefie oddychania pracownika, a następnie ustalenie relacji wskaźników narażenia do wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń (NDS, NDSCh, NDSP). Wykorzystując powyższą zasadę ocena ryzyka zawodowego może być jedynie przeprowadzona dla 518 substancji chemicznych i 19 pyłów, które posiadają ustalone normatywy higieniczne rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej. Jest to niewielka liczba substancji, w porównaniu do liczby ok. 30 000 czynników chemicznych, powszechnie stosowanych w państwach Unii Europejskiej. Z tego względu dla czynników chemicznych nieposiadających ustalonych wartości normatywnych w przepisach krajowych, zaleca się pracodawcy ustalenie własnych kryteriów dopuszczalności ryzyka zawodowego z uwzględnieniem opinii ekspertów z dziedziny BHP, własnych doświadczeń oraz doświadczeń i opinii pracowników, co niestety jest bardzo skomplikowanym i trudnym do realizacji zadaniem.

W rozwiązywaniu problemów związanych z zarządzaniem ryzykiem związanym z występowaniem czynników chemicznych w pracy mogą być, pojawiające się coraz częściej w piśmiennictwie krajowym i zagranicznym, a także na stronach internetowych placówek zajmujących się zagadnieniami bezpieczeństwa i higieny pracy, jakościowe metody oceny ryzyka.