Ze względu na bezpieczeństwo obsługi szlifierek wskazane jest, aby ściernica uchwycona była tarczami dociskowymi o możliwie dużej średnicy. Im większą zastosuje się średnicę tarcz dociskowych, tym bardziej ściernica będzie odciążona od naprężeń wewnętrznych wywołanych siłą odśrodkową w czasie pracy. Tarcze dociskowe nie mogą przylegać do ściernicy całą swą powierzchnią. Powinny one mieć wgłębienia w części środkowej tak, aby powierzchnie tarczy przylegające do ściernicy tworzyły kształt pierścienia.

Przedmiot obrabiany można mocować w różnego rodzajach uchwytach, w imadle lub bezpośrednio na stole szlifierki za pomocą docisków, klocków oporowych, śrub mocujących, itp.. Urządzenia mocujące powinny być łatwo dostępne, wygodne w obsłudze, pewne w działaniu. Wszelkie elementy służące do zaciskania powinny być umieszczone w polu widzenia i obsługiwane z jednego miejsca.

Operator obsługujący szlifierkę (zdjęcie zamieszczone niżej) powinien nosić odpowiednią odzież roboczą, która powinna być opięta, gdyż luźno noszona odzież, np. nie zapięte rękawy, może zostać pochwycona przez wirujące narzędzie i doprowadzić do powstania urazu u operatora. Ponadto powinien być wyposażony w odpowiednie środki ochrony indywidualnej, np.: okulary, ochronniki słuchu, fartuchy skórzane, itp..



Dla zapewnienia bezpiecznych warunków pracy na szlifierkach należy przestrzegać następujących zasad:

• należy pamiętać, iż najniebezpieczniejszym elementem szlifierki, mogącym stać się przyczyną wypadku, jest ściernica,
• do szlifowania wolno używać tylko ściernic nie uszkodzonych. Każdą ściernicę, a zwłaszcza o większych wymiarach (o średnicy po nad 250 mm) przed założeniem na szlifierkę trzeba wyważyć staty cznie,
• po zamocowaniu nowej ściernicy na wrzecionie szlifierki i zabez pieczeniu jej osłoną należy uruchomić ją próbnie na biegu jało wym, przy roboczej prędkości, na czas kilku minut. W czasie wykonywanej próby szlifierz powinien stać z boku szlifierki, a nie w płaszczyźnie obrotów ściernicy. Po pomyślnie wykonanej próbie, tzn.: jeżeli ściernica nie uległa rozerwaniu, oraz po dokładnym obejrzeniu, czy nie pojawiły się na niej rysy lub pęknięcia, można przy stąpić do pracy.,
• ręczne lub zmechanizowane dosuwanie przedmiotu obrabianego do ściernicy lub ściernicy do przedmiotu powinno być wykonane powoli tak aby uniknąć uderzenia co może spowodować pęknięcie i rozerwanie się ściernicy,
• podczas szlifowania przedmiotu na szlifierce, używać tylko tych powierzchni ściernic które są do tego celu przeznaczone (powierzchnia czołowa szlifować od czoła, powierzchnia boczna szlifować z boku ściernicy),
• przy szlifowaniu na mokro trzeba przed końcem pracy zamknąć dopływ cieczy chłodzącej, a następnie nie przerywając pracy ściernicy pozostawić ją tak na kilka minut, aby ciecz mogła być wydalona z porów ściernicy na skutek działania siły odśrodkowej. Pozostawienie, bowiem mokrej ściernicy w stanie spoczynku powo duje gromadzenie (ściekanie) się cieczy chłodzącej w jej dolnej części. Zmienia się wskutek tego położenie środka ciężkości ściernicy, co po ponownym uruchomieniu może spowodować jej rozerwanie.,
• po zakończeniu pracy należy całą szlifierkę oczyścić i przetrzeć na oliwioną szmatą. Utrzymywanie maszyny w czystości i właściwa kon serwacja przedłuża okres jej sprawności i jest czynnikiem podnoszą cym bezpieczeństwo pracy.,
• nie wolno szlifierki będącej w ruchu: naprawiać, czyścić, smarować (z wyjątkiem przewidzianych w DTR),
• prace konserwacyjne oraz naprawcze powinna przeprowadzać osoba wyznaczona przez pracodawcę i mająca odpowiednie kwalifikacje,
• nie pozostawiać szlifierki będącej w ruchu bez obsługi lub nadzoru,
• można wznowić pracę na szlifierce dopiero po usunięciu wszelkich uszkodzeń,
• prace na szlifierce wykonywać gdy wszystkie zabezpieczenie i osłony są zainstalowane na szlifierce,
• podczas szlifowania nie wskazane jest sprawdzanie dłonią gładkości powierzchni obrabianego przedmiotu,
• nie należy szlifować przedmiotów bez stosowania ochron dróg oddechowych, jeżeli szlifierka nie posiada sprawnego systemu odpylającego lub zraszającego,
• nie regulować stolika (podpórki) szlifierki podczas ruchy ściernicy.
• w trakcie szlifowania (po wyłączeniu szlifierki) oczyszczać i sukcesywnie usuwać odpady ze stolika szlifierki,
• wymianę narzędzia (ściernicy) wykonywać tylko po wcześniejszym odłączeniu szlifierki od zasilania,
• przestrzeń robocza lub jej część szlifierki ( oprócz szlifierek –polerek) powinna być osłonięta urządzeniami ochronnymi,
• szlifierki z regulacją prędkości obrotowej wrzeciona ściernicy powinny mieć blokadę uniemożliwiającą przypadkowe zwiększenie otworów szlifierskich powyżej dopuszczalnych dla zamocowanej ściernicy,
• zwrot ruchu obrotowego roboczego wrzeciona ściernicy powinien być oznaczony trwale za pomocą dobrze widocznej strzałki, umieszczonej na osłonie ściernicy lub na wrzecienniku,
• dopuszcza się niestosowanie osłon ściernicy na automatach i półautomatach do obróbki bieżni łożysk oporowych, w których zastosowane są urządzenia zabezpieczające przestrzeń roboczą, z automatyczną blokadą,
• konstrukcja osłon ściernic w szlifierkach pracujących bez płynu smarująco–chłodzącego powinna przewidywać wykorzystanie osłon również jako urządzenia do odbioru zanieczyszczonego powietrza,
• płótno ścierne szlifierek taśmowych powinno być osłonięte na całej jego długości z wyjątkiem roboczej przestrzeni obrabiarki,
• ściernica uszkodzona nie może być używana,
• nie wolno dokonywać pomiarów bezpośrednich (stykowych) podczas ruchu narzędzia,
• używać tylko sprawnych narzędzi i pomocy warsztatowych, nieuszkodzonych, prawidłowo oprawionych jak: młotki, pilniki, przecinaki, itp.,
• przedmiot mocować mocno, ale tak aby nie uległ on uszkodzeniu,
• przy wykonywaniu prac na urządzeniu mechanicznym, zapoznać się z instrukcją obsługi danego urządzenia.

Ochrona przed pyłem szlifierskim

Ściernica w czasie swej pracy wytwarza dużo pyłu szlifierskiego (cząsteczki zeszlifowanego materiału, oraz wykruszone ziarna ściernicy), co daje efekt w postaci snopu świecących iskier. Większa część rozrzucanego pyłu szlifierskiego zatrzymywana zostaje przez osłonę ściernicy, lecz znaczna część wydostaje się bezpośrednio na zewnątrz przez otwór roboczy osłony, odbita od obrabianego przedmiotu skierowana zostaje w stronę operatora.

W przypadku, gdy stosowane jest chłodzenie w czasie szlifowania, strumień cieczy częściowo zatrzymuje i spłukuje wytwarzany pył szlifierski, pozostaje natomiast rozprysk cieczy chłodzącej pomieszanej z pyłem. Używane przy szlifowaniu ciecze chłodzące nie mogą mieć żadnych właściwości szkodliwych dla zdrowia. Niezależnie od tego każda szlifierka wyposażona w instalację do cieczy chłodzącej powinna mieć odpowiednie osłony skutecznie zabezpieczające operatora przed jej rozpryskiem.
Do ochrony przed odpryskami pyłu szlifierskiego i cieczy chłodzącej należy stosować odpowiednie osłony stałe lub ruchome, które ustawiane są na drodze rozprysku pyłu i cieczy między ściernicą a operatorem. Dla umożliwienia szlifierzowi obserwacji w czasie obróbki, osłony należy wykonać z przezroczystego tworzywa lub z blachy stalowej z wziernikiem. Jeśli z jakichkolwiek względów przy szlifierce nie można użyć osłon przeciwodpryskowych, konieczne jest stosowanie w czasie szlifowania okularów ochronnych.

Przy szlifierkach pracujących na sucho należy stosować urządzenia do odciągu pyłu szlifierskiego. Urządzenia te mogą być zainstalowane nad stanowiskiem szlifierza jako wyciąg ogólny lub zainstalowane miejscowo przy strefie roboczej szlifierki podłączone do centralnej instalacji wyciągowej w hali fabrycznej. Ssawa urządzenia wyciągowego powinna znajdować się jak najbliżej strefy pracy ściernicy z przedmiotem szlifowanym. Ważne jest, aby urządzenie wyciągowe pracowało prawidłowo i skutecznie, dlatego też powinno być ono okresowo sprawdzane przez specjalistów.

Szlifowanie niektórych materiałów, np. na bazie węglików spiekanych, może być szkodliwe dla dróg oddechowych (wdychanie), pokarmowych (połknięcie) lub spowodować obrażenia skóry lub oczu. W tym celu nie wolno jeść, pić, ani palić tytoniu na stanowisku pracy. Przed jedzeniem, piciem lub paleniem tytoniu dokładnie umyć dłonie. Stosować miejscową wentylację wyciągową w stopniu wystarczającym do utrzymania poziomu ekspozycji znacznie poniżej wartości dopuszczalnych w danym kraju. Jeżeli przewietrzanie nie jest możliwe do zrealizowania, lub jest niewystarczające, należy stosować maski ochronne. W razie konieczności stosować okulary ochronne z osłonami bocznymi oraz stosować odpowiednią odzież ochronną.