Zgodnie z normą PN-EN 15090:2006 (U) [4] obuwie dla strażaków może być zaklasyfikowane do jednego z trzech typów. Typ 1 to obuwie przeznaczone do ogólnych akcji ratowniczych i zwalczania ognia na polach uprawnych i pastwiskach oraz w lasach. Do typu tego zalicza się obuwie klasyfikacji I lub II, dopuszczalne modele: B (trzewiki), C (buty do polowy łydki), D (buty do kolana) oraz w przypadku obuwia klasyfikacji II również model E (buty z przedłużoną cholewką). Obuwie typu I może nie zapewniać ochrony palców stopy i nie mieć wkładki chroniącej przed przekłuciem. Jeśli jest deklarowana w odniesieniu do obuwia klasyfikacji II odporność na działanie związków chemicznych, to powinny być spełnione odpowiednie wymagania podane w normie PN-EN 13832-3:2006 (U) [5].

Typ 2 obuwia jest odpowiedni do ratowniczych akcji gaśniczych w budynkach i innych pomieszczeniach zamkniętych, w tym także pojazdach i na statkach. Jest to obuwie klasyfikacji I lub II, dopuszczalne modele: C i D oraz w przypadku obuwia klasyfikacji II również E. Obuwie powinno być zaopatrzone w podnoski bezpieczne i wkładkę odporną na przekłucie. Jeśli jest deklarowana w odniesieniu do obuwia klasyfikacji II odporność na działanie związków chemicznych, to podobnie jak w przypadku obuwia typu 1, powinny być spełnione określone wymagania w tym zakresie.

Typ 3 to obuwie całogumowe i całotworzywowe o modelu C, D lub E, przeznaczone głównie do stosowania w sytuacjach zagrożenia kontaktem z niebezpiecznymi materiałami.

Obuwie powinno być zaopatrzone w podnoski bezpieczne i wkładkę odporną na przekłucie oraz powinno być odporne na działanie związków chemicznych (powinno być odporne na degradację i mieć co najmniej 1 poziom odporności na przenikanie dla co najmniej trzech produktów chemicznych wymienionych w normie PN-EN 13832-3:2006 (U) [5].

Z uwagi na specyfikę środowiska pracy obuwie dla strażaków powinno spełniać odpowiednie wymagania w zakresie odporności na działanie płomienia (czas następczego spalania płomieniowego i czas następczego żarzenia wierzchu i podeszwy nie powinny być dłuższe niż 2 s, ponadto po badaniu obuwie powinno zachować swoją funkcjonalność) oraz ciepła promieniowania (czas przenoszenia ciepła t24 przez wierzch, po poddaniu go działaniu strumienia cieplnego o gęstości 20 kW/m2, nie powinien być krótszy niż 40 s).

Zróżnicowane wymagania sformułowano w odniesieniu do odporności na ciepło kontaktowe. Każdemu z trzech typów obuwia odpowiada określony, wymagany poziom izolacyjności cieplnej: HI1, HI2 lub HI3. Najniższy pierwszy poziom, odpowiadający temperaturze podłoża 150ºC, może mieć tylko obuwie typu 1. Zgodnie z wymaganiem temperatura na górnej powierzchni podpodeszwy powinna być mniejsza niż 42ºC po czasie kontaktu obuwia z podłożem równym 30 min. Wyższe wymagania dotyczą 2 i 3 typu obuwia, które powinny mieć co najmniej poziom HI2. W obydwu typach obuwia temperatura na górnej powierzchni podpodeszwy powinna być mniejsza niż 42ºC po upływie 10 min od momentu umieszczenia obuwia na płycie o temperaturze 250ºC.

Poziomy HI2 i HI3 różnią się między sobą wymaganym całkowitym czasem kontaktu obuwia z podłożem o temperaturze 250 ºC (odpowiednio 20 min i 40 min), podczas którego nie powinny powstać w obuwiu jakiekolwiek zmiany dotyczące jego stanu, które kwalifikowałyby obuwie do wycofania.

Niezależnie od typu, obuwie dla strażaków powinno spełniać określone wymagania w zakresie właściwości elektrycznych, absorpcji energii w obszarze pięty, odporności podeszwy na kontakt z gorącym podłożem oraz konstrukcji i urzeźbienia podeszwy, przy czym w tym ostatnim przypadku wymagania są nieco szersze w porównaniu z innym obuwiem o cechach ochronnych. Obuwie skórzane (typy 1 i 2) powinno być odporne na wodę, tzn. zarówno wierzch jak i spód oraz połączenie miedzy nimi nie powinny ulegać przemakaniu.

Oznakowanie obuwia powinno zawierać znak graficzny przedstawiony na rys. 1, o wielkości co najmniej 30 mm 30 mm, umieszczony w widocznym miejscu na zewnętrznej stronie obuwia. W prawym dolnym rogu należy umieścić symbol składający się z odpowiednich liter i cyfr, oznaczający spełnienie wymagań normatywnych odpowiednich do typu obuwia oraz odpowiednich właściwości elektrycznych. W przypadku obuwia typu 1 może pojawić się w symbolu dodatkowo litera P, oznaczająca obecność wkładki zapewniającej odporność na przekłucie. Dla przykładu symbol F1PA oznacza spełnienie wymagań normatywnych dotyczących obuwia dla strażaków typu 1 oraz wymagań w zakresie odporności na przebicie i rezystancji elektrycznej dla obuwia antyelektrostatycznego.

Rys. 1. Znak graficzny wskazujący typ obuwia i rodzaj ochrony, jaką zapewnia obuwie dla strażaków