Człowiek jako organizm stałocieplny, utrzymuje stałą temperaturę wewnętrzną ciała w wąskim zakresie, bliskim 37°C. W celu zachowania tego stanu powinna być zachowana równowaga zysków i strat ciepła. Ciało zyskuje ciepło głównie z przemian metabolicznych oraz za pośrednictwem promieniowania cieplnego i konwekcji ze środowiska, gdy jest ono cieplejsze od średniej ważonej temperatury skóry. Utrata ciepła następuje głównie drogą promieniowania i konwekcji do środowiska chłodniejszego, a także przez parowanie wody zarówno z dróg oddechowych, jak i potu na powierzchni skóry. Jeżeli zostanie zakłócona równowaga między zyskami i stratami ciepła, ciało magazynuje ciepło lub ma jego niedobór, czego efektem jest zmiana temperatury ciała. Komfortem cieplnym określamy stan, w którym człowiek nie czuje ani chłodu ani ciepła.

W grupie czynników termicznych zostały wyróżnione:

mikroklimat gorący mikroklimat zimny

   Według danych GUS, (opracowanych na podstawie sprawozdań Z-10), w 1999 roku, w podmiotach gospodarczych zatrudniających powyżej 10 pracowników, 55,3 tys. osób pracowało w warunkach narażenia na działanie szkodliwych czynników termicznych. Z tego 27,5 tys. osób pracowało w warunkach mikroklimatu zimnego (ujemny bilans cieplny), a 27,8 tys. osób w warunkach mikroklimatu gorącego (dodatni bilans cieplny).