|
|
Po³o¿enie stanowiska pracy w odniesieniu do pod³o¿a
|
Stanowiska pracy usytuowane na wy¿szym lub ni¿szym poziomie w stosunku do pod³o¿a nios± ze sob± ryzyko upadku cz³owieka z wysoko¶ci. Upadek z wysoko¶ci zdefiniowany jest przez trzy fazy:
- rozpoczêcia spadania bêd±cego skutkiem zachwiania, po¶lizgniêcia, potkniêcia, itp.,
- swobodnego spadania,
- zatrzymania spadania na skutek uderzenia o pod³o¿e lub elementy stanowiska pracy.
|
Upadek z wysoko¶ci stanowi jedno z najpowa¿niejszych zagro¿eñ na jakie jest nara¿ony cz³owiek w ¶rodowisku pracy. Wyst±pienie tak rozumianego upadku z wysoko¶ci grozi cz³owiekowi bardzo powa¿nymi obra¿eniami lub ¶mierci± na skutek zderzenia z elementami konstrukcyjnymi stanowiska pracy lub pod³o¿em. Ze wzglêdu na wagê tego problemu konieczne jest podejmowanie dzia³añ zapobiegaj±cych mo¿liwo¶ci wystêpowania spadania z wysoko¶ci. Do najwa¿niejszych z nich nale¿±:
- stosowanie barier, pomostów i innych rozwi±zañ konstrukcyjnych uniemo¿liwiaj±cych pracownikowi rozpoczêcie spadania,
- stosowanie indywidualnego sprzêtu uniemo¿liwiaj±cego cz³owiekowi wej¶cie w strefê stanowiska pracy zagro¿on± upadkiem z wysoko¶ci,
- stosowanie podno¶ników z koszami i opuszczanych wind,
- stosowanie odpowiednio skonstruowanych i zabezpieczonych rusztowañ,
- stosowanie ochron grupowych np. siatek ochronnych.
|
W przypadku braku mo¿liwo¶ci zastosowania takich ¶rodków technicznych konieczne jest u¿ycie indywidualnego sprzêtu chroni±cego przed upadkiem z wysoko¶ci.
O skuteczno¶ci dzia³ania indywidualnego sprzêtu chroni±cego przed upadkiem z wysoko¶ci decyduj± trzy podstawowe czynniki:
- parametry techniczne (jak np. wytrzyma³o¶æ na zerwanie, odporno¶æ na obci±¿enie dynamiczne, zdolno¶æ amortyzacji itp.);
- prawid³owy dobór sprzêtu, z uwzglêdnieniem specyfiki stanowiska pracy;
- metody u¿ytkowania sprzêtu.
|
|
|
